زمانی که برای انجام تست استرس ورزشی مراجعه می کنید، پزشک تاریخچه پزشکی و میزان فعالیت شما را می پرسد. این کار به تعیین میزان مناسب فعالیت در طی تست برای شما کمک می کند.
حین انجام تست استرس ورزشی
یک پرستار یا تکنسین الکترودهایی -که از طریق سیم با دستگاه الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG) - را بر روی قفسه سینه، پاها و دست ها می چسباند تا سیگنال های الکتریکی قلب شما ثبت شود. یک کاف یا بازوبند بر روی بازوی شما بسته می شود که میزان فشارخون را حین انجام تست بررسی می کند. ممکن است از شما خواسته شود که طی انجام تست درون یک لوله تنفس کنید تا چگونگی تنفس شما در زمان فعالیت سنجیده شود.
سپس شما بر روی تردمیل راه رفته و یا به آهستگی روی دوچرخه ثابت پا می زنید. همانطور که تست در حال انجام است، سرعت و شیب تردمیل افزایش می یابد. برای حفظ تعادل می توانید از دسته تردمیل استفاده کنید اما خودتان را بر روی آن آویزان نکنید تا نتیجه تست دچار خطا نشود. در دوچرخه ثابت طی روند انجام تست استرس میزان مقاومت افزایش می یابد تا پدال زدن را برای شما سخت تر کند.
شما تا زمانی به فعالیت ادامه می دهید که ضربان قلب شما به میزان مشخصی افزایش یابد و علائمی در شما ظاهر شود که مانع از ادامه فعالیت می گردد. این علائم و نشانه ها عبارتند از:
• درد قفسه سینه متوسط تا شدید
• تنگی نفس شدید
• فشارخون بالا یا پایین غیرطبیعی
• ریتم نامنظم قلبی
• سرگیجه
• تغییرات واضح در الکتروکاردیوگرام
در هر زمان که احساس ناراحتی داشتید می توانید ادامه فعالیت را متوقف کنید:
پس از تست استرس ورزشی
پس از توقف فعالیت از شما خواسته می شود برای چند ثانیه بایستید و سپس حدود 5 دقیقه دراز بکشید. در این زمان هنوز اندازه گیری ها ادامه دارد تا ضربان قلب و تعداد تنفس به حالت نرمال بازگردد. پس از تکمیل تست استرس ورزشی، به فعالیت های روزانه خود باز می گردید.