علائم و نشانه های هموروئید عبارتند از:

•    خونریزی دردناک در حین خروج مدفوع (ممکن است متوجه دفع مقادیر کمی خون در هنگام دفع مدفوع گردید.)
•    خارش یا سوزش در ناحیه مقعد
•    درد و ناراحتی
•    بیرون زدگی هموروئید از ناحیه مقعد
•    نقاط توده ای و برجسته در ناحیه مقعد که حساس و دردناک هستند.
•    ترشح مدفوع

علائم هموروئید بستگی به موقعیت و محل آن دارد. هموروئید داخلی درون رکتوم واقع می شود. شما نمی توانید این نوع هموروئید را ببینید یا احساس کنید و معمولاً نیز منجر به ناراحتی نمی شوند. ولیکن سفتی و یا تحریک ناشی از عبور مدفوع به سطح نازک هموروئید آسیب وارد می کند و منتهی به خونریزی آن می شود. گاهی سفتی مدفوع باعث هل دادن هموروئید داخلی به سمت دهانه مقعد میشود که هموروئید بیرون زده یا پرولاپس هموروئید نامیده میشود که منجر به درد و سوزش می گردد.
 

• خونریزی مقعد (Rectal bleeding)‎

هموروئید خارجی در زیر پوست ناحیه مقعد قرار دارد. در هنگام تحریک دچار خارش و خونریزی می شود. گاهی اوقات خون در هموروئید خارجی تجمع یافته و لخته یا ترومبوز تشکیل می دهد که منتج به درد شدید و التهاب می گردد. زمانیکه رگهای اطراف مقعد تحت فشار قرار می گیرند، منبسط شده و دچار آماس و برجستگی می شوند. رگهای متورم (هموروئید) تحت افزایش فشار در ناحیه رکتوم تحتانی شکل می گیرند.

عواملی که منجر به فشار افزوده می شوند عبارتند از:
•    سفتی مدفوع در حین خروج
•     نشستن طولانی مدت در دستشویی
•     اسهال مزمن و یا یبوست مزمن
•     چاقی
•     بارداری
•    همچنین ارث نیز در ابتلا به هموروئید دخیل می باشد. میزان ابتلا به هموروئید با افزایش سن نیز بیشتر می شود. چراکه بافت های حمایت کننده رگهای رکتوم و مقعد با افزایش سن ضعیف و دچار کشیدگی می شوند.
 

عوارض هموروئید نادر می باشند و عبارتند از:

•    آنمی:  از دست دهی مزمن خون ناشی از همورویید منجر به آنمی )ناکافی بودن سلولهای خونی قرمز( خواهد شد که باعث خستگی و ضعف می شود.

•    همورویید محتقن:  چنانچه خون رسانی به همورویید داخلی قطع شود، هموروئید دچار اختناق می گردد که منجر به درد شدید و منتهی به مرگ بافتی (قانقاریا) خواهد شد.
 

بسیاری از افراد به دلیل اینکه از صحبت کردن درباره هموروئید خجالت می کشند برای مراجعه به پزشک بی میل هستند. ولیکن بایستی هرزمان که به خونریزی ازمقعد دچار شدید با پزشک خود مشورت کنید تا از عدم ابتلا به دیگر بیماری های جدی گوارشی مطمئن شوید. با مراجعه به پزشک معمول خودتان شروع کنید. چنانچه دچار دیگر علائم و نشانه ها باشید، همچون تغییر در عادات روده ای و یا درد شکمی، پزشکتان شما را به متخصص ارجاع خواهد داد: متخصصینی همچون متخصص بیماری های معده و روده ای (متخصص بیماری های گوارشی) و یا جراح کولون و مقعد به منظور ارزیابی های بیشتر و درمان.

شما می توانید از طریق آماده کردن اطلاعات ضروری به پزشک خود کمک کنید . دراین قسمت پیشنهاداتی به منظور آمادگی بیشتر برای جلسه ویزیت را بیان می داریم.

آنچه شما می توانید انجام دهید
•    از محدودیت های پیش از ویزیت مطلع شوید. زمانیکه قرار جلسه ویزیت را ترتیب می دهید سوال کنید آیا لازم است پیش از جلسه محدودیتی در برنامه معمول خود ایجاد کنید.
•    علائم و نشانه هایی که تجربه کرده اید را یادداشت نمایید و نیز طول مدتی که متوجه آنها شده اید را ذکر نمایید.
•    اطلاعات شخصی و کلیدی خود را یادداشت نمایید (از جمله عادات معمول روده ای و نوع برنامه غذایی به ویژه میزان دریافت فیبر غذایی تان).
•    لیستی از تمامی داروهای دریافتی خود تهیه کنید. از جمله هر نوع ویتامین و یا مکملی که دریافت می کنید.
•    سوالات خود را برای پرسیدن از پزشک یادداشت نمایید.
 
 

آنچه باید از پزشک انتظار داشت
معمولاً پزشکتان سوالاتی از شما خواهد پرسید ازجمله:
•    اولین بار چه زمانی دچار علائم اولیه خود شدید؟
•    عادات معمول روده ای شما به چه شکل می باشد؟
•    رژیم غذایی دریافتی تان حاوی چه میزان فیبر می باشد؟
•    آیا تا کنون فردی از خانواده شما مبتلا به هموروئید، سرطان کولون، سرطان رکتوم و یا سرطان مقعد بوده است؟
 

خونریزی در حین خروج مدفوع معمول ترین نشانه هموروئید است. ولیکن خونریزی از رکتوم می تواند در دیگر بیماری های گوارشی (از جمله سرطان کولورکتال و سرطان مقعد) نیز اتفاق بیافتد. بدون مشورت با پزشک، خونریزی را به هموروئید ربط ندهید. پزشک تست ها و آزمایشات بالینی ترتیب خواهد داد تا بتواند هموروئید را تشخیص بدهد و دیگر بیماری های خطرناک احتمالی را رد کند. شما بایستی توصیه های پزشکی را در صورت ابتلا به هموروئید دردناک، خونریزی های مکرر و یا شدید و یا عدم بهبود با درمان های خانگی دنبال کنید.

چنانچه علائم هموروئید همراه با تغییر در وضعیت روده ای باشد و یا چنانچه مدفوعی سیاه، خرمایی رنگ و یا در ترکیب با خون و لخته های خونی دارید بدون هیچ گونه تعللی پزشک خود را ملاقات نمایید. این گونه مدفوع ها می توانند علامت خونریزی های شدیدتر در دیگر جاهای دستگاه گوارش باشند. در صورت تجربه مقادیر زیادی خونریزی از مقعد، سرگیجه، ضعف و غش به اورژانس مراجعه شود.
 

روش های تشخیصی:

هموروئید خارجی به راحتی از طریق مشاهده توسط پزشک قابل تشخیص است. در همورویید داخلی پزشک یک انگشت پوشیده با دستکش پلاستیکی را داخل رکتوم خواهد کرد. از آنجاکه هموروئیدهای داخلی بیش از حد نازک و حساس هستند، پزشک در جهت آزمودن و بررسی بخش تحتانی کولون و رکتوم از آنوسکوپ، پروکتوسکوپ و یا سیگموئیدوسکوپ استفاده خواهد کرد. این ابزارها  لوله هایی منعطف و داروی نور هستند که امکان مشاهده درون مقعد و رکتوم را برای پزشک فراهم می کنند.

پزشک در موارد زیر بررسی های بیشتر و گسترده تری از طریق استفاده از کولونوسکوپی صورت می دهد:
•    علائم و نشانه های شما نشانگر بیماری گوارشی دیگری باشند.
•    شما دارای فاکتورهای خطر سرطان کولورکتال باشید.
•    بالای 50 سال سن دارید (در صورت سیاهپوست بودن بالای 45 در نظر گرفته می شود) و در طول 10 سال کولونوسکوپی نداشته اید.

روش های درمانی:

روش های تهاجمی خفیف
چنانچه در هموروئید خارجی لخته خونی شکل گرفته باشد، پزشک به آسانی و از طریق یک شکاف ساده قادر به برداشتن آن خواهد بود و شما را از درد ناشی از آن نجات می دهد.

در خونریزی های پیوسته و یا هموروئیدهای دردناک، پزشک روش های تهاجمی خفیف دیگری را پیشنهاد خواهد کرد. این درمان ها می توانند در مطب دکتر و یا درکلینیک های سرپایی صورت گیرند.

استفاده از حلقه پلاستیکی
پزشک معالج یک یا دو حلقه پلاستیکی به دور هموروئید داخلی می بندد تا گردش خون آن را قطع کند. درنتیجه هموروئید در طول چند روز خشک شده و می افتد. این روش در بسیاری از افراد موثر بوده و جواب می دهد. بستن هموروئید با حلقه پلاستیکی می تواند دردناک باشد و منجر به خونریزی شود که 4-2 روز پس از استفاده از  این روش شروع می شود. ولیکن به ندرت شدت می یابد.

تزریق (اسکلروتراپی)
در این روش پزشک محلول شیمیایی به نام اسکلروزان را به درون بافت هموروئید تزریق می کند تا بافت منقبض و کوچک شود. اگرچه تزریق با درد ناچیزی همراه است ولیکن اثربخشی آن از بستن حلقه پلاستیکی کمتر است.

انعقاد (اشعه مادون قرمز، لیزر و بای پلار)
در  این تکنیک ها از لیزر، اشعه مادون قرمز  و یا گرما استفاده می شود و منجر به سخت و چروک شدن هموروئیدهای کوچک داخلی خونریزی دهنده می شوند. با اینکه روش انعقاد عوارض جانبی کمی دارد ولیکن میزان عود و برگشت مجدد هموروئید در این روش بیش از روش درمان با بستن حلقه پلاستیکی است.

جراحی
چنانچه بقیه روش ها موفق واقع نشوند و یا اینکه فرد مبتلا به هموروئید های بزرگی باشد، پزشک جراحی را توصیه خواهد کرد. جراحی می تواند به صورت سرپایی صورت بگیرد و یا در برخی موارد فرد نیاز به یک شب بستری خواهد داشت.

•    هموروئیدکتومی یا برداشتن هموروئید:
جراح بافت های اضافه ای که منجر به خونریزی شده اند را برمی دارد. تکنیک های متعددی بدین منظور بکار گرفته می شوند. جراحی مذکور تحت شرایط بی حسی موضعی همراه با تجویز آرام بخش، بی حسی نخاعی و یا بی هوشی کامل انجام می گیرد. برداشتن هموروئید موثرترین و کامل ترین راه برای حذف هموروئید است. ولیکن بالاترین میزان عوارض را دارا می باشد؛ از جمله سختی موقتی در تخلیه مثانه و در پی آن عفونت های دستگاه ادراری.

برخی افراد بعد از جراحی درد دارند و داروهایی به منظور تسکین درد آنها تجویز می شود. خوابیدن در وان آب گرم نیز کمک کننده است.

•   روش بستن هموروئید:
در این روش جریان خون به سمت بافت هموروئید را مسدود می سازند. معمولاً با درد کمتری نسبت به هموروئیدکتومی همراه است و بازگشت به کار و محیط کار سریع تر و راحت تر امکان پذیر می شود. به هر جهت در مقایسه با هموروئیدکتومی با خطر بالاتری از عود بیماری و پرولاپس رکتال (بیرون زدگی بخشی از رکتال از ناحیه مقعد) همراه است. با پزشک خود در رابطه با انتخاب بهترین فرایند درمانی مناسب با شرایط خود مشورت کنید.

• کولونوسکوپی (Colonoscopy)‎
• سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر (Flexible sigmoidoscopy)‎

در بیشتر موارد، درمان هموروئید  شامل گام هایی می شود که خود به تنهایی قادر به برداشتن این گام ها هستید، به عنوان نمونه تغییرات در سبک زندگی. ولیکن برخی مواقع دارو درمانی و جراحی ضرورت پیدا می کند.

چنانچه هموروئید تنها منجر به ناراحتی متوسطی شده باشد، پزشک کرم های بدون نیاز به نسخه، روغن، شیاف، پماد و یا پدهایی را توصیه خواهد کرد. این محصولات حاوی ترکیباتی همچون هیدرو کورتیزون هستند که می توانند درد و خارش را حداقل به صورت موقت از بین ببرند. از کرم ها و محصولات بدون نیاز به نسخه، بیش از 1 هفته استفاده نکنید مگر با دستور پزشک معالجتان. چراکه منجر به عوارض جانبی همچون جوشهای پوستی، التهاب، سستی و نازکی پوست می شوند.
 

• ونوگل (Venogol)‎

شما از طریق اقدامات زیر می توانید درد متوسط ، تورم و التهاب اکثر جوش های هموروئیدی را بهبود بخشید:

•    استفاده از درمان های موضعی: شما می توانید از کرم یا شیاف های درمانی هموروئید استفاده کنید؛ محصولاتی که نیاز به نسخه ندارند و حاوی هیدورکورتیزون هستند. پدهای حاوی ترکیبات بی حس کننده نیز انتخاب دیگری است که می توانید بکارگیرید.

•    ناحیه مقعد را تمیز نگهدارید. در استحمام روزانه و یا بعد از استفاده از دستشویی، پوست ناحیه اطراف مقعد را به آرامی با آب گرم بشویید. استفاده از صابون ضرورت ندارد و چه بسا مشکل شما را تشدید سازد. استفاده از سشوار با دمای کم در بعد از استحمام رطوبت را به کمترین حد می رساند. رطوبت عاملی محرک محسوب می شود.

•    به طور منظم از وان آب گرم استفاده کنید. این کار را چندین بار در روز انجام دهید.

•    از کمپرس یخ استفاده کنید. بسته یخ  و یا کمپرس سرد را بر روی ناحیه مقعد گذاشته تا ورم و آماس آن را  کاهش دهید.

•    از توالت فرنگی استفاده کنید. می توانید از صندلی های مشابه که بر روی توالت های معمولی قرار می گیرد استفاده کنید. آنها را می توانید از داروخانه ها و یا فروشگاه های بهداشتی  خریداری کنید.

•    از دستمال توالت های خشک و زبر استفاده نکنید. بعد از اجابت مزاج از دستمال توالت های مرطوب (انواعی که حاوی الکل یا عطر نیستند) استفاده کنید.

•    استفاده از داروهای خوراکی. می توانید برای تسکین درد از استامینوفن، آسپیرین و یا ایبوپروفن (ادویل ، مترین و...) استفاده کنید.

اقدامات ذکر شده علائم شما را تخفیف می دهند، ولیکن هموروئید را از بین نمی برند. چنانچه بعد از گذشت چندین روز بهبود و تغییری حس نکردید، به پزشکتان مراجعه نمایید. در صورت درد شدید و یا خونریزی سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
 

بهترین راه برای پیشگیری از هموروئید داشتن مدفوع نرم است که بتواند به راحتی عبور کرده و دفع شود. در جهت پیشگیری از ابتلا به هموروئید و کاهش علائم آن توصیه های زیر را بکار بگیرید:

•    غذاهای پرفیبر بخورید. میوه، سبزیجات و غلات سبوس دار بخورید. از این طریق مدفوع نرم شده و حجم آن افزایش می یابد. درنتیجه از سفت شدن مدفوع جلوگیری میشود (سفت شدن مدفوع عاملی است که منجر به همورویید میشود و یا در صورت ابتلا علائم آن را تشدید می سازد) . فیبر را به تدریج وارد برنامه غذایی خود کنید تا دچار مشکلات ناشی از گاز نشوید.

•    مایعات فراوان بنوشید. روزانه 6 تا 8 لیوان آب و دیگر مایعات (به جز الکل) بنوشید چراکه در تشکیل مدفوع نرم کمک کننده است.

•    استفاده از مکمل های فیبر. بیشتر افراد در رژیم های غذایی خود میزان توصیه شده فیبر (20 تا 35 گرم در روز) را دریافت نمی کنند. مطالعات نشان داده اند که مکمل های فیبر مانند متاموسیل و سیتروسل علائم کلی هموروئید را بهبود می بخشند و از خونریزی ناشی از همورویید می کاهند. این محصولات به تشکیل مدفوع نرم در زمان های منظم کمک می کنند. چنانچه از مکمل های فیبر استفاده می کنید نوشیدن روزانه حداقل 8 لیوان آب یا مایعات دیگر را فراموش نکنید. در غیر این صورت مکمل فیبر خود منتهی به یبوست یا تشدید علائم آن می شود.

•    خودتان را سفت نکنید. زور زدن و یا نگه داشتن نفس در حین دفع مدفوع، فشار بیشتری را در رگ های رکتوم تحتانی ایجاد می کند.

•    سریعاً در هنگام حس دفع به دستشویی بروید. چنانچه مدفوع خود را نگه دارید و حس دفع برطرف بشود، مدفوع سفت خواهد شد و عبور و دفع  آن سخت خواهد شد.

•    ورزش کنید. فعالیت بدنی و تحرک از فشار بر رگ ها (فشاری که از مدت های طولانی ایستادن و نشستن ایجاد می شود) می کاهد. ورزش به پیشگیری از یبوست کمک می کند. علاوه بر این ورزش در کاهش وزن و از بین بردن چاقی (عاملی که می تواند منجر به هموروئید شود) نیز کمک کننده است.

•    از ایستادن و نشستن طولانی مدت اجتناب کنید. نشستن طولانی مدت به ویژه در دستشویی فشار وارد بر رگهای ناحیه مقعد را افزایش می دهد.