درمان سندرم سروتونین به شدت علائم بستگی دارد:
• اگر علائم خفیف باشد، مراجعه به پزشک و قطع داروهای مصرفی می تواند کافی باشد.
• اگر علائم شما شدید بوده و پزشک را نگران کند، لازم است به بیمارستان مراجعه نمایید. احتمالاً پزشک شما را به مدت چند روز بستری کرده تا از بهبود علائم شما اطمینان حاصل نماید.
• اگر سندرم سروتونین شما جدی باشد، نیازمند درمان جدی در بیمارستان دارید.
بسته به علائم شما، این درمان ها را دریافت خواهید کرد:
• شل کننده های عضلانی. بنزودیازپین ها مثل دیازپام، لورازپام می تواند حالت آشفتگی، تشنج و سفتی عضلانی را مهار کند.
• عوامل مهارکننده تولید سروتونین. اگر سایر درمان ها عمل نکند، داروهایی از جمله سیپروهپتادین می توانند تولید سروتونین را مهار کند.
• اکسیژن و مایعات داخل وریدی. تنفس اکسیژن می تواند به حفظ سطح نرمال اکسیژن در خون کمک کند، تزریق مایعات وریدی نیز برای درمان دهیدراسیون و تب استفاده می شود.
• داروهایی که ضربان قلب و فشارخون را کنترل کنند. این داروها عبارتند از اسمولول یا نیتروپروسید که ضربان قلب و یا فشارخون را افزایش می دهد. اگر فشار خون خیلی پایین باشد، پزشک فنیل افرین یا اپی نفرین تجویز خواهد کرد.
• لوله تنفسی و داروهایی که عضلات را فلج می کند. ممکن است لازم باشد لوله تنفسی برای فرد گذاشته شود و داروهای فلج کننده عضلات از جمله اتومیدیت یا سوکسینیل کولین در تب بالا داده شود.
انواع خفیف تر سندرم سروتونین معمولاً طی 24 تا 72 ساعت از قطع داروی افزاینده سروتونین و یا مصرف داروی مهارکننده اثر سروتونین از بین می رود.
با این حال رفع کامل علائم سندرم سروتونین که از ضد افسردگی ها ناشی شده باشد، چند هفته زمان لازم دارد. این داروها به مدت طولانی تری در بدن باقی می مانند.
