علائم و نشانه های آپنه انسدادی و مرکزی هم پوشانی داشته و گاهی تعیین نوع آپنه بسیار مشکل است. رایج ترین علائم و نشانه های آپنه انسدادی و مرکزی عبارتند از:

•    خواب آلودگی بیش از حد در طول روز
•    خروپف بلند، که معمولاً در آپنه انسدادی غالب تر است.
•    دوره های قطع تنفس در زمان خواب که شخص دیگری متوجه می شود.
•    بیدار شدن های ناگهانی در زمان تنگی نفس که احتمالاً نشان دهنده آپنه خواب مرکزی است.
•    احساس خشکی و درد گلو در زمان بیدار شدن
•    مشکل در خوابیدن (بی خوابی)
•    مشکلات توجهی

• خس خس سینه (Wheezing)‎
• کاهش اکسیژن خون (هیپوکسی) (Hypoxemia)‎

علل آپنه خواب انسدادی

آپنه خواب انسدادی زمانی اتفاق می افتد که عضلات پشت گلو در حالت استراحت قرار داشته باشند. این عضلات از کام نرم، بافت سه گوش آویزان از کام نرم (زبان کوچک)، لوزه ها، دیواره های کناری گلو و زبان حمایت می کنند.

زمانی که این عضلات در حال استراحت هستند، در هنگام دَم، راه هوایی باریک شده یا بسته می شود و شما قادر نیستید هوای کافی را به داخل ریه ها وارد کنید. این امر می تواند سطح اکسیژن خون را کاهش دهد. مغز این ناتوانی تنفسی را احساس کرده و شما را از خواب بیدار می کند تا بتوانید راه هوایی را مجدداً باز نمایید. این بیدار شدن کوتاه بوده و شما آن را بخاطر نمی آورید.

ممکن است خروپف کرده یا به صورت بریده بریده و نفس نفس زنان صداهایی تولید کنید. این الگو می تواند 5 تا 30 بار یا حتی بیشتر در یک ساعت در کل شبانه روز تکرار شود. این امر سبب می شود، توانایی رسیدن به خواب عمیق و فاز استراحت کامل خواب در شما مختل شود و طی ساعات بیداری در روز احساس خواب آلودگی داشته باشید.

احتمالاً مبتلایان به آپنه انسدادی خواب از اینکه خواب آنها دچار انقطاع می شود، بی اطلاع هستند. در حقیقت، برخی افراد مبتلا به این نوع آپنه فکر می کنند که کل شب را خوب خوابیده اند.

علل آپنه خواب مرکزی

آپنه خواب مرکزی، شیوع کمتری دارد و زمانی رخ می دهد که مغز در انتقال سیگنال به عضلات تنفسی ناتوان باشد. ممکن است بیمار بخاطر کوتاهی نفس ها بیدار شود یا در به خواب رفتن یا در خواب ماندن دچار مشکل شود. همانند آپنه انسدادی، خروپف کردن و خواب آلودگی در طول روز نیز ممکن است رخ دهد. رایج ترین علت آپنه خواب مرکزی نارسایی قلبی و به احتمال کمتر سکته است. مبتلایان به آپنه خواب مرکزی نسبت به افرادی که آپنه خواب انسدادی دارند، به احتمال بیشتری بیدار شدن در هنگام خواب را به یاد می آورند.
 

آپنه هنگام خواب می تواند هر کسی را مبتلا کند. حتی کودکان هم ممکن است به آپنه هنگام خواب مبتلا شوند. اما فاکتورهای مشخصی می توانند خطر آپنه را افزایش دهند، از جمله:

آپنه انسدادی هنگام خواب
•    اضافه وزن. تجمع چربی در نواحی فوقانی راه های هوایی می تواند تنفس را مسدود کند. با این حال، تمام افراد مبتلا به آپنه اضافه وزن ندارند و ممکن است افراد لاغر هم مبتلا به این اختلال شوند.

•    دور گردن. افرادی که گردن های کلفت تری دارند، راه های هوایی آنها باریک تر است.

•    باریک شدن راه های هوایی. ممکن است فرد گلوی باریک را به طور طبیعی به ارث برده باشد و یا لوزه ها یا غدد لنفاوی فرد بزرگ شده که می تواند راه های هوایی را مسدود کند.

•    مرد بودن. مردان دو برابر زنان در معرض خطر آپنه هنگام خواب هستند. با این حال زنان دارای اضافه وزن خطر آپنه را در خود افزایش می دهند. همچنین یائسگی می تواند خطر آپنه را افزایش دهد.

•    افزایش سن. آپنه در سالمندان بالای 60 سال به طور چشمگیری بیشتر رخ می دهد.

•    تاریخچه خانوادگی. اگر یکی از اعضای خانواده مبتلا به آپنه باشند، خطر ابتلا به این اختلال در شما افزایش می یابد.

•    نژاد. در افراد زیر 35 سال، سیاهپوستان به احتمال بیشتری به آپنه مبتلا می شوند.

•    مصرف الکل، مسکن یا آرامبخش. این مواد عضلات گلو را شل می کنند.

•    سیگار کشیدن. سیگار کشیدن سه برابر خطر آپنه انسدادی را افزایش می دهد. سیگار کشیدن خطر التهاب و احتباس مایعات را در راه های هوایی فوقانی افزایش می دهد. این خطر احتمالاً پس از ترک سیگار کاهش می یابد.

•    احتقان بینی. اگر با تنفس از طریق بینی مشکل دارید، چه به دلیل مشکل آناتومیکی و چه به دلیل آلرژی، به احتمال بیشتری در معرض خطر آپنه هنگام خواب انسدادی هستید.

آپنه مرکزی هنگام خواب
•    افزایش سن. افراد بالای 65 سال در معرض خطر بیشتری برای آپنه مرکزی هستند به ویژه اگر سایر عوامل خطر را هم داشته باشند.

•    اختلالات قلبی. مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی یا نارسایی احتقانی قلب بیشتر در معرض خطر آپنه انسدادی مرکزی قرار دارند.

•    سکته و تومور مغزی. این شرایط می تواند با توانایی مغز در تنظیم تنفس تداخل داشته باشد.
 

آپنه هنگام خواب به عنوان یک مشکل جدی پزشکی در نظر گرفته می شود. عوارض این بیماری عبارتست از:

•    فشارخون بالا یا مشکلات قلبی. افت ناگهانی سطح اکسیژن خون که در زمان آپنه خواب رخ می دهد فشارخون را افزایش داده و سیستم قلبی و عروقی را مختل می کند. اگر آپنه انسدادی دارید، خطر پرفشاری خون در شما افزایش می یابد. هرچه آپنه هنگام خواب شدیدتر باشد، خطر پرفشاری خون در شما افزایش می یابد. با این حال، آپنه انسدادی زمان خواب خطر سکته را صرف نظر از ابتلا یا عدم ابتلا به پرفشاری خون بالا می برد. اگر بیماری های زمینه ای قلبی دارید، این دوره های کاهش اکسیژن خون (هیپوکسی یا هیپوکسمی) می تواند منجر به مرگ ناگهانی ناشی از حمله قلبی شود. همچنین مطالعات نشان داده اند که آپنه انسدادی هنگام خواب، با افزایش خطر فیبریلاسیون دهلیزی، نارسایی احتقانی قلب و سایر بیماری های عروقی در ارتباط است. در مقابل، آپنه مرکزی معمولاً بیشتر از بیماری های قلبی ناشی می شود نه اینکه علت آن باشد.

•    خستگی در طول روز. دوره های بیدار شدن در شب با آپنه رابطه دارد که خواب طبیعی و نیروبخش را غیرممکن می کند. مبتلایان به آپنه هنگام خواب، معمولاً خواب آلودگی، خستگی و زودرنجی را در روز تجربه می کنند. ممکن است در تمرکز دچار مشکل شده و در زمان کار، تماشای تلویزیون یا حتی هنگام رانندگی به خواب بروید. همچنین ممکن است احساس آزردگی، بی حوصلگی و افسردگی داشته باشید. کودکان و نوجوانان مبتلا به آپنه عملکرد مناسبی در مدرسه نداشته و یا دچار مشکلات رفتاری می شوند.

•    عوارض ناشی از داروها و جراحی. آپنه انسدادی یک عامل نگران کننده در زمان مصرف برخی داروها و بی هوشی عمومی است. مبتلایان به آپنه ممکن است عوارضی را به دنبال جراحی های عمده تجربه کنند، چرا که مستعد مشکلات تنفسی هستند به ویژه زمانی که بی هوش شده و یا به صورت طاق باز قرار دارند. پیش از عمل جراحی، در خصوص ابتلا به آپنه و درمان های انجام شده برای آن به پزشک خود توضیح دهید. آپنه درمان نشده در این شرایط بسیار خطرناک است.

•    مشکلات کبدی. تست های عملکرد کبدی در مبتلایان به آپنه خواب به احتمال بیشتری غیرطبیعی نشان داده می شود و کبد این افراد علائمی از جای زخم را نشان می دهد.

•    همسران دچار محرومیت از خواب. خروپف با صدای بلند مانع از خواب راحت و عمیق در اطرافیان شده و حتی رابطه بیمار با آنها دچار مشکل و اختلال می گردد. رفتن به اتاق، طبقه یا خانه دیگر امری رایج بوده تا فرد قادر به استراحت باشد. بسیاری از افرادی که با مبتلایان به آپنه زندگی می کنند دچار محرومیت از خواب می شوند.

مبتلایان به آپنه از مشکلات حافظه، سردردهای صبحگاهی، نوسانات خلقی یا احساس افسردگی، نیاز به دفع مکرر ادرار در شب (ناکچوری) و کاهش میل جنسی شکایت دارند. کودکان مبتلا به آپنه خواب درمان نشده، ممکن است دچار بیش فعالی شده یا اختلال بیش فعالی – کم توجهی (ADHD) در آنها تشخیص داده شود.
 

اگر شما یا همسرتان آپنه هنگام خواب دارید، باید به یک پزشک عمومی مراجعه کنید. با این حال، در برخی موارد، پس از ملاقات با پزشک فوراً به متخصص خواب ارجاع داده می شوید.

از آنجایی که جلسه ملاقات کوتاه است، و مطالب بسیاری برای بحث وجود دارد، بهتر است از قبل آمادگی حضور در این جلسه را داشته باشید. در اینجا اطلاعاتی برای کمک به آمادگی برای جلسه ملاقات و آنچه از پزشک خود انتظار دارید، بیان شده است.

آنچه می توانید انجام دهید
•    از محدودیت های پیش از جلسه ملاقات مطلع شوید. زمانی که وقت جلسه ملاقات را تعیین می کنید، از آمادگی های پیش از جلسه مثل تغییرات رژیمی یا ثبت زمان های خواب مطلع شوید.
•    هر گونه علائمی را که تجربه کرده اید را یادداشت نمایید، شامل هر موردی حتی اگر با دلیل مراجعه شما به پزشک بی ارتباط باشد.
•    تمام اطلاعات کلیدی شخصی را یادداشت نمایید، شامل تغییرات عمده زندگی و استرس ها.
•    لیستی از داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرفی خود تهیه نمایید.
•    از یکی دوستان یا اعضای خانواده خود بخواهید شما را همراهی کند. شخصی که شما را همراهی می کند، بخشی از اطلاعاتی که شما فراموش می کنید را بیاد می آورد. از آنجایی که همسر شما از علائمتان آگاهتر از خودتان است، وی را همراه ببرید.
•    سؤالاتی که می خواهید بپرسید، را یادداشت نمایید.
زمان ملاقات شما با پزشکتان محدود است، بهتر است لیستی از سؤالاتی که می خواهید بپرسید را یادداشت نمایید.

برای آپنه خواب برخی سؤالات اساسی عبارتست از:
•    محتمل ترین علت علائم من چیست؟
•    علل ممکن دیگری برای علائم من وجود دارد؟
•    چه تست هایی لازم است انجام دهم؟ آیا برای این تست ها آمادگی های خاصی لازم است؟
•    آیا شرایط من موقت است یا برای بلند مدت باقی می ماند؟
•    چه درمان هایی در دسترس هستند؟
•    چه رویکردهای جایگزینی برای درمانی که پیشنهاد کردید، وجود دارد؟
•    به نظر شما بهترین درمان برای من کدام است؟
•    من بیماری های دیگری نیز دارم، چگونه می توانم به بهترین شکل همه را مدیریت کنم؟
•    آیا لازم است به متخصص مراجعه کنم؟
•    آیا جایگزین ژنریکی برای داروهایی که برای من تجویز نموده اید، وجود دارد؟
•    آیا بروشور یا برگه پرینت شده ای وجود دارد که با خود ببرم؟ کدام وب سایت ها را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر اینها، اگر در حین جلسه برای شما سؤالاتی پیش آمد، حتماً بپرسید.

آنچه از پزشک خود انتظار دارید
احتمالاً پزشک سؤالاتی رااز شما می پرسد، از جمله:
•    چه زمانی علائم شما آغاز شد؟
•    علائم شما دائمی است یا موقت؟
•    شدت علائم شما چگونه است؟
•    همسرتان چگونه علائم شما را توصیف می کند؟
•    در زمان توقف تنفس در خواب، شما متوجه می شوید؟ چندبار در طول شب؟
•    آیا چیزی هست که به بهبود علائم تان کمک کند؟
•    آیا عاملی وجود دارد که سبب تشدید علائم تان شود؟ مثل نحوه خوابیدن یا مصرف الکل؟

آنچه می توانید در این حین انجام دهید
•    سعی کنید به پهلو بخوابید. زمانی که به پهلو می خوابید احتمال بروز آپنه کاهش می یابد.
•    قبل از خواب از مصرف الکل بپرهیزید. الکل آپنه انسدادی و پیچیده را تشدید می کند.
•    از مصرف داروهای مسکن بپرهیزید. داروهایی که مصرف می کنید شما را خواب آلوده کرده و آپنه هنگام خواب را تشدید می کند.
•    اگر خواب آلوده هستید از رانندگی کردن بپرهیزید. اگر آپنه خواب دارید ممکن است به طور غیرطبیعی به خواب بروید که شما را در معرض خطر بالایی برای تصادفات قرار می دهد. در این مواقع، دوستان یا اعضای خانواده به شما می گویند که نسبت به آنچه فکر می کنید خواب آلوده تر هستید. اگر این امر صحت دارد، از رانندگی کردن بپرهیزید.
 

اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید یا شخص دیگری متوجه آنها شد، با یک متخصص مشورت نمایید:
•    خروپف بلند که سبب اختلال آرامش شخص دیگری شود.
•    تنگی نفس که شما را از خواب بیدار می کند.
•    توقف های منقطع در تنفس طی خواب
•    خواب آلودگی در طول روز، که ممکن است در زمان کار، تماشای تلویزیون یا رانندگی سبب به خواب رفتن شما شود.

بسیاری از افراد فکر نمی کنند خروپف کردن نشانه یک مشکل جدی باشد یا مبتلایان به آپنه خواب خروپف می کنند. اما اگر با صدای بلند خروپف می کنید، به ویژه خروپف هایی که یکسره هستند حتماً با پزشک خود مشورت نمایید.

از پزشک خود درباره هر گونه مشکل خواب که سبب می شود شما به طور مزمن احساس خستگی، خواب آلودگی یا تحریک پذیری داشته باشید، بپرسید. خواب آلودگی شدید در طول روز می تواند بخاطر اختلالات دیگری از جمله نارکولپسی (حمله خواب) نیز باشد.
 

روش های تشخیصی:

پزشک بر اساس علائم و نشانه های شما ارزیابی هایی را انجام خواهد داد یا ممکن است شما را به مرکز اختلالات خواب ارجاع دهد. در آنجا یک متخصص خواب می تواند در خصوص نیاز به ارزیابی های بیشتر تصمیم بگیرد. چنین ارزیابی هایی معمولاً یک پایش شبانه روزی از تنفس و سایر عملکردهای بدن در طی خواب است. تست های خواب در منزل رایج بوده چرا که معمولاً راحت تر و ارزان تر است.

تست های تشخیص آپنه خواب عبارتست از:
•    پلی سومنوگرافی شبانه. در این تست، شما به یک دستگاه متصل می شوید که فعالیت قلب، ریه و مغز، الگوی تنفس، حرکات دست ها و پاها و نیز سطح اکسیژن خون را در هنگام خواب پایش می کند.

•    تست های خواب در منزل. در برخی موارد، پزشک تست های ساده ای را برای تشخیص آپنه خواب در منزل توصیه می کند. این تست ها معمولاً شامل اندازه گیری ضربان قلب، سطح اکسیژن خون، الگوی تنفس و جریان هوا است. اگر آپنه خواب داشته باشید، نتایج تست افت سطح اکسیژن خون طی آپنه و افزایش متعاقب در بیداری را نشان می دهد. اگر نتایج تست غیرطبیعی باشد، پزشک قادر است درمان هایی بدون نیاز به تست های بیشتر را تجویز نماید. یک پایشگر قابل حمل تمام موارد آپنه را تشخیص نمی دهد لذا گاهی پزشک پلی سومنوگرافی را حتی در زمانی که تست های اولیه شما طبیعی باشد، توصیه می کند.

اگر آپنه خواب انسدادی داشته باشید، پزشک شما را به متخصص گوش - حلق – بینی ارجاع می دهد تا انسداد گلو و بینی را بررسی کند. ارزیابی توسط متخصص قلب یا نورولوژیست می تواند برای بررسی علل آپنه خواب مرکزی ضروری باشد.

روش های درمانی:

در موارد خفیف تر آپنه، پزشک تنها تغییرات سبک زندگی مثل کاهش وزن یا ترک سیگار را توصیه می کند. اگر این تغییرات علائم و نشانه های شما را بهبود نبخشید، یا اینکه آپنه شما متوسط تا شدید باشد درمان های دیگری انجام می گیرد. ابزارهایی برای کمک به باز نگهداشتن مسیر هوایی مسدود شده وجود دارد. در سایر موارد ممکن است جراحی لازم باشد.

درمان های آپنه خواب انسدادی

درمان ها
•    فشار مثبت مداوم مسیر هوایی (CPAP). اگر آپنه خواب متوسط تا شدید داشته باشید، احتمالاً استفاده از دستگاهی برای شما مناسب خواهد بود که فشار هوا را از طریق ماسکی که حین خواب بر روی بینی خود قرار می دهید، انتقال می دهد. با این کار، فشار هوا، مقداری بیشتر از هوای اطراف است و برای باز نگهداشتن مسیر هوایی فوقانی مناسب بوده و از خروپف کردن و آپنه پیشگیری می کند.

اگرچه CPAP رایج ترین و معتبرترین روش برای درمان آپنه خواب است اما برخی افراد آن را دشوار و نامناسب می دانند. بسیاری از افراد استفاده از آن را کنار می گذارند، اما با کمی تمرین تنظیم فشار لوله ها برای ایجاد حالت مناسب و ایمن را یاد می گیرند. ممکن است لازم باشد فرد بیش از یک نوع ماسک را امتحان کند تا راحت ترین آن را بیابد. استفاده از بخور نیز برای برخی افراد در کنار سیستم CPAP مفید است.

اگر با مشکلی در استفاده از CPAP مواجه شدید آن را متوقف نکنید. در مورد اصلاحات ممکن، برای راحت شدن استفاده از سیستم با پزشک خود مشورت نمایید. علاوه بر این، اگر علیرغم درمان مجدداً خروپف شروع شد حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. اگر وزنتان تغییر کرد لازم است تنظیمات فشار دستگاه تعدیل یابد.

•    ابزار فشار هوایی قابل تغییر. اگر CPAP مشکلاتی را برای شما به وجود آورد، می توانید از نوع متفاوتی از ابزارهای فشار هوایی استفاده کنید که به طور اتوماتیک در زمانی که خواب هستید فشارها را تعدیل می کند. برای مثال، یونیت هایی وجود دارند که فشار هوای مثبت دوسطحی را وارد راه های هوایی می کنند (BPAP). این ابزارها در زمان دم فشار بیشتری را فراهم کرده و در وقت بازدم فشارها را کم می کند.

•    فشار هوای مثبت بازدمی (EPAP). این روش جدیدترین درمان تأیید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) است. این ابزار کوچک و تک نفری پیش از خواب در بالای هر سوراخ بینی قرار داده می شود. این ابزار دریچه ای است که اجازه می دهد هوا به صورت آزادانه وارد شده ولی در زمان بازدم هوا باید از طریق این سوراخ های کوچک دریچه ها عبور کنند. این کار فشار راه های هوایی را افزایش داده و آن را باز نگه می دارد. این ابزار به کاهش خروپف و خواب آلودگی در طول روز کم می کند و می تواند گزینه مناسبی برای افرادی باشد که CPAP را تحمل نکردند.

•    ابزارهای دهانی. گزینه دیگر پوشیدن یک ابزار دهانی طراحی شده برای باز نگاه داشتن گلو است. CPAP مؤثرتر و معتبرتر از این ابزارهاست اما استفاده از ابزارهای دهانی راحت تر است. برخی از این ابزارها برای باز نگهداشتن گلو به وسیله جلو کشیدن آرواره ها طراحی شده اند که می تواند خروپف را کاهش داده و آپنه انسدادی خفیف را تسکین دهد.

تعدادی از ابزارها برای دندانپزشکان در دسترس است. ممکن است شما برای یافتن ابزار مناسب مجبور شوید چندین نوع را امتحان نمایید. زمانی که بهترین ابزار را یافتید، لازم است هر شش ماه در سال اول و سپس حداقل سالی یکبار توسط دندانپزشک خود پیگیری شوید تا از مناسب بودن ابزار برای شما اطمینان حاصل گردد و علائم و نشانه ها مجدداً ارزیابی شود.

جراحی

جراحی معمولاً گزینه درمانی پس از شکست سایر درمان هاست. معمولاً یک دوره سه ماهه برای بررسی سایر گزینه های درمانی پیش از در نظر گرفتن جراحی باید طی شود. با این حال، برای معدود افرادی که مشکلات جدی آرواره ای دارند، جراحی اولین گزینه درمانی است. هدف از جراحی برای آپنه خواب، بزرگ کردن مسیر هوایی از طریق بینی یا گلو است که می تواند سبب خروپف و یا انسداد مسیر هوایی و آپنه گردد.

گزینه های درمانی عبارتند از:
•    برداشت بافت. طی این روند پزشک بافت را از انتهای دهان و ته گلو برمی دارد. زبان کوچک و لوزه ها هم معمولاً برداشته می شوند. این نوع از جراحی می تواند در توقف خروپف مؤثر واقع شود. با این حال موفقیت این روش در درمان آپنه خواب انسدادی کمتر است چون بافت های پایین تر در گلو می تواند مسیر هوایی را مسدود کند. 

برداشت بافت پشت گلو توسط لیزر برای درمان آپنه خواب توصیه نمی شود. انرژی فرکانس های رادیویی می تواند گزینه مناسبی برای افرادی باشد که CPAP یا ابزارهای دهانی را تحمل نمی کنند.

•    جابجایی آرواره ها. در این جراحی آرواره ها از مابقی استخوان های صورت به جلو حرکت داده می شوند. این بزرگ شدن فضای پشت زبان و کام نرم موجب می شود انسداد کمتر اتفاق بیفتد. این روند که ماکسی مندیبولار نیز نامیده می شود، نیازمند هماهنگی بین جراح دهان و ارتودنیست بوده و گاهی لازم است در ترکیب با روش دیگری برای بهبود موفقیت انجام گیرد.

•    ایمپلنت. میله های پلاستیکی با استفاده از جراحی و بی حسی موضعی داخل کام نرم قرار داده می شوند. این روند گزینه ای برای افرادی است که خروپف کرده یا آپنه خفیفی دارند و قادر به تحمل CPAP نیستند.

•    ایجاد مسیر هوایی جدید (تراکئوستومی). اگر سایر درمان ها ناموفق بوده و فرد مبتلا به آپنه شدید و خطرناکی باشد، ممکن است لازم باشد تحت این روش جراحی قرار بگیرد. در این روش، جراح سوراخی را بر روی گردن باز کرده و یک لوله پلاستیکی یا فلزی را وارد گلو می کند تا فرد از آن طریق قادر به تنفس باشد. باید در طول روز سر لوله پوشیده نگهداشته شود. اما در شب سر لوله را باز کرده و اجازه دهید هوا از آن عبور کند و وارد ریه شده یا از آن خارج شود.

سایر روش های جراحی که از طریق بزرگ کردن مسیر هوا، می تواند به کاهش خروپف و درمان آپنه خواب کمک کند عبارتست از:
•    جراحی بینی برای برداشت پولیپ یا صاف کردن خمیدگی های بین پره بینی
•    جراحی برای برداشت لوزه یا زبان کوچک

درمان های آپنه خواب پیچیده یا مرکزی

درمان ها
•    درمان مشکلات مرتبط. علل ممکن آپنه خواب مرکزی شامل اختلالات قلبی و یا عصبی – ماهیچه ای است که درمان آنها کمک کننده است. برای مثال، درمان مناسب نارسایی قلبی می تواند آپنه خواب مرکزی را درمان کند.

•    مکمل یاری با اکسیژن. استفاده از مکمل اکسیژن در زمان خواب در آپنه خواب مرکزی کمک کننده است. انواع مختلفی از مکمل اکسیژن و ابزارهای مختلفی برای انتقال اکسیژن به ریه وجود دارد.

•    فشار هوای مثبت مداوم (CPAP). این روش در آپنه انسدادی هم استفاده می شود که شامل استفاده از یک ماسک بینی در هنگام خواب است. این ماسک معمولاً به پمپ کوچکی متصل است که هوا را از طریق راه های هوایی وارد ریه کرده و مانع از انسداد مسیر می شود. CPAP می تواند خروپف را از بین برده و از آپنه هنگام خواب جلوگیری کند. همانند آپنه انسدادی این نکته حائز اهمیت است که مطابق دستور از این ابزار استفاده شود. اگر ماسکی را که استفاده می کنید نامناسب است یا فشار هوا خیلی قوی باشد با پزشک خود صحبت کنید که این میزان را تعدیل کند.

•    فشار هوای مثبت دوسطحی (BPAP). بر خلاف CPAP که در زمان دم و بازدم یک فشار یکنواخت و دائم را وارد مسیر هوایی فوقانی می کند، BPAP در زمان دم فشار بالاتری ایجاد کرده و در هنگام بازدم فشار هوا را کاهش می دهد. هدف از این درمان کمک به الگوی ضعیف تنفسی در آپنه خواب مرکزی است. برخی ابزارهای BPAP می تواند در زمانی که تنفس به مدت یک ثانیه متوقف می شود، به طور اتوماتیک هوا را وارد ریه کند.

•    ونتیلاسیون تطابقی (ASV). این ابزار به تازگی مورد تأیید قرار گرفته و الگوی تنفس طبیعی شما را آموخته و اطلاعات را در حافظه کامپیوتری خود ذخیره می کند. پس از اینکه فرد به خواب می رود این دستگاه از فشار هوا برای طبیعی کردن وضعیت تنفس استفاده کرده و از ایجاد توقف در تنفس جلوگیری می کند. به نظر می رسد در برخی از افراد این روش در درمان آپنه خواب مرکزی موفق تر از سایر انواع فشار هوای مثبت عمل می کند.

در کنار این درمان ها، ممکن است روش های درمانی مختلفی برای آپنه بشنوید، مثل ایمپلنت. اگرچه تعدادی از ابزارهای پزشکی و روندها دارای تأییدیه FDA هستند اما تحقیقات اندکی برای میزان تأثیر آنها انجام شده و معمولاً به عنوان یک درمان تنها توصیه نمی شوند.

در بسیاری از موارد، خود مراقبتی می تواند مناسب ترین راه برای درمان آپنه انسدادی و تا حدی برای آپنه مرکزی باشد. به این نکات توجه نمایید:

•    وزن اضافی را کاهش دهید. حتی کاهش وزن اندک هم می تواند به کاهش تنگی گلو کمک کند. آپنه خواب می تواند در برخی موارد با برگشت به وزن طبیعی بهبود یابد. اگر برنامه ای برای کاهش وزن ندارید، با پزشک خود برای راهکارهایی در این زمینه مشورت نمایید.

•    فعالیت بدنی. انجام 30 دقیقه ورزش با شدت متوسط در روز مثل راه رفتن، در بیشتر روزهای هفته می تواند علائم آپنه انسدادی را تسکین دهد.

•    از مصرف الکل و برخی داروها مثل آرامبخش ها و خواب آورها بپرهیزید. این داروها عضلات گلو را شل کرده و با تنفس شما تداخل می کند.

•    بجای حالت طاق باز بهتر است به پهلو یا شکم بخوابید. خوابیدن به صورت طاق باز، می تواند سبب شود زبان و کام نرم به پشت گلو برگشته و مسیر هوایی را مسدود کند.

•    مسیر بینی را در شب باز نگهدارید. از اسپری سالین برای کمک به باز نگهداشتن مسیر هوایی خود کمک بگیرید. با پزشک خود برای استفاده از ضداحتقان ها یا آنتی هیستامین ها مشورت بگیرید چون این داروها تنها برای مدت کوتاهی تجویز می شوند.

•    اگر سیگاری هستید، آن را ترک کنید. سیگار کشیدن آپنه انسدادی را تشدید می کند.
 

درمان های جایگزین:

بیشتر درمان های جایگزین برای آپنه خواب، به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته اند. طب سوزنی فوایدی را نشان داده است اما نیاز به بررسی های بیشتری است. اگر چه این درمان ها می توانند در کنار درمان های استاندارد مورد استفاده قرار بگیرند اما طب سوزنی نباید جایگزین آنها شود. درباره رویکردهای مختلف درمان با پزشک خود مشورت نمایید.