روش های تشخیصی:
اگر پزشک به وجود پولیپ رحم مشکوک شود، ممکن است یکی از روش های تشخیصی زیر را توصیه نماید:
• سونوگرافی واژینال. یک ابزار بلند و باریک در داخل واژن گذاشته شده و تصاویری از رحم و داخل آن ایجاد می شود. پزشک توسط این روش می تواند یک پولیپ را به طور واضح مشاهده کند یا ممکن است پولیپ رحم را به عنوان یک ناحیه ضخیم بافت آندومتر شناسایی کند.
در یک روش مشابه که هیستروسونوگرافی یا سونوهیستروگرافی نامیده می شود، آب نمک (سالین) به داخل رحم، از طریق واژن و دهانه رحم و توسط یک لوله کوچک تزریق می شود. سالین در حفره رحم پخش شده و به این طریق پزشک می تواند در طی سونوگرافی به طور واضح تر داخل رحم را مشاهده نماید.
• هیستروسکوپی. پزشک یک هیستروسکوپ نازک و انعطاف پذیر از طریق واژن و سرویکس به رحم وارد می کند. هیستروسکوپی امکان ارزیابی داخل رحم را فراهم می کند.
• بیوپسی از آندومتر. پزشک ممکن است از طریق یک ساکشن کاتتر نمونه ای از رحم را جهت آزمایش بگیرد. بیوپسی از آندومتر در تائید یا رد وجود پولیپ های رحم نقش دارند.
اکثر پولیپ های رحم غیرسرطانی (خوش خیم) هستند. با این حال، برخی تغییرات پیش سرطانی رحم (هیپرپلازی آندومتر) یا سرطان های رحم می توانند به صورت پولیپ های رحم ظاهر شوند. پزشک احتمالاً پولیپ را خارج کرده و نمونه ای از بافت را به آزمایشگاه خواهد فرستاد تا وجود یا عدم وجود سرطان رحم مشخص شود.
روش های درمانی:
• پولیپ های کوچک بدون علامت ممکن است خود به خود درمان شوند. درمان پولیپ های کوچک ضروری نیست مگر اینکه شما در معرض خطر ابتلا به سرطان رحم قرار داشته باشید.
• جراحی. در حین هیستروسکوپی ابزارهای وارد شده به رحم از طریق هیستروسکوپ امکان خروج پولیپ را فراهم می سازند. ممکن است پولیپ های خارج شده برای ارزیابی میکروسکوپی به آزمایشگاه فرستاده شوند.
