زگیل ها:

• دانه های کوچک، گوشتی و برجسته هستند
• به رنگ گوشت، سفید، صورتی یا قهوه ای مایل به زرد می باشند
• نسبت به لمس نیز حساس بوده

زگیل ها عمدتاً بر روی انگشتان و دست ها رشد می نماید. ممکن است به تنهایی یا چندتایی باشند. زگیل ها اگر کنده شده و یا برداشته شوند احتمال دارد که خونریزی کنند. زگیل ها اغلب شامل لکه های کوچک سیاه رنگ بوده که عروق کوچک لخته شده می باشند.
 

زگیل توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود. بیش از 100 نوع HPV وجود دارد و ویروس های مختلف، زگیل های متفاوتی ایجاد می کنند. اکثر انواع HPV منجر به شرایط نسبتاً بی خطری می شوند مثل زگیل های معمولی، درحالی که انواع دیگر می توانند باعث بیماری های جدی مثل سرطان دهانه رحم شوند.

ویروس زگیل از فردی به فرد دیگر انتقال می یابد. حتی امکان دارد به صورت غیرمستقیم با لمس کردن حوله یا وسیله ای که توسط  یک فرد مبتلا استفاده شده، آلوده به این ویروس شوید. سیستم ایمنی هر فردی به صورت کاملاً متفاوت به ویروس HPV پاسخ می دهد، بنابراین با مواجه با این ویروس همه ی افراد به زگیل دچار نمی شوند.

اگر زگیل داشته باشید، می توانید توسط بدن تان ناقل این ویروس به مکان های دیگر باشید. زگیل ها معمولاً از طریق منافذ ایجاد شده در پوست تان مثل ریشه ناخن یا خراش انتقال می یابند. جویدن ناخن ها باعث گسترش زگیل به نوک انگشتان و اطراف ناخن ها می گردد.
 

افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به زگیل ها هستند، عبارتند از:

• کودکان و نوجوانان
• افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مثل مبتلایان به ایدز یا کسانی که پیوند عضو داشته اند.

از آنجایی که زگیل ها باعث پخش شدن HPV می شوند، زگیل های جدید می توانند به محض از بین رفتن قدیمی ها، به وجود بیایند. همچنین قابل انتقال به افراد دیگر نیز می باشند.

اگرچه بیشتر زگیل ها به درمان پزشکی نیاز ندارند، برخی از افراد به دلیل زیبایی یا اینکه مکان زگیل ها باعث ناراحتی می شود، اقدام به حذف آن می نمایند. اگر زگیل ها به درمان های معمول پاسخ ندهند، باید به پزشک متخصص پوست مراجعه نمایید.

چه اقداماتی می توانید انجام دهید
به دلیل محدود بودن وقت جلسه ی ویزیت، بهتر است که از قبل لیستی از سوال هایتان را آماده کنید. در مورد زگیل، سوال های اساسی شامل موارد زیر می شود:
•    چه چیزی باعث گسترش و پیشرفت رشد زگیل ها می شود؟
•    در صورت برداشتن آن ها، آیا دوباره به وجود می آیند؟
•    چه درمان هایی برای حذف آن ها در دسترس می باشند و کدام را توصیه می نمایید؟
•    چه عوارض جانبی محتمل است؟
•    آیا جایگزینی برای روش اولیه ای که شما توصیه کردید، وجود دارد؟
•    آیا بروشور یا وب سایتی وجود دارد که بتوانم از آن ها کمک بگیرم؟

چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید
پزشک نیز ممکن است سوالاتی از این قبیل از شما بپرسد:
•    چه هنگامی برای اولین بار متوجه زگیل تان شدید؟
•    آیا در گذشته نیز به آن مبتلا بوده اید؟
•    آیا زگیل ها از جنبه ی زیبایی و غیره شما را ناراحت می کنند؟
•    چه درمان هایی تاکنون برای آن استفاده کرده اید؟ نتایچ چگونه بود؟

بیشتر زگیل ها درمان پزشکی نمی خواهند، امّا برخی از افراد اقدام به رفع آن می کنند زیرا آن ها را اضافی، قابل گسترش یا  زشت می دانند.

روش های تشخیصی:

پزشکان معمولاً با نگاه کردن به آن، می تواند زگیل را تشخیص دهد. گاهی اوقات، ممکن است دکتر معالج لایه بیرونی زگیل را خراش دهد تا عروق خونی منعقد شده را که معمولاً با زگیل ها همراه هستند، بررسی نماید. اگر هنوز در تشخیص شک وجود باشد، ممکن است پزشک یک نمونه کوچک را به منظور رد کردن سایر بیماری های پوستی و تجزیه و تحلیل آن، از زگیل بردارد.

روش های درمانی:

بیشتر زگیل های معمولی نیاز به درمان ندارند و معمولاً طی دو سال برطرف می شوند، هرچند که ممکن است زگیل های جدیدی در اطراف آن رشد کنند. همچنین شما می توانید به دلایل زیبایی و جلوگیری از گسترش، آن ها را درمان نمایید. اغلب اوقات درمان های خانگی در بهبود زگیل های معمولی موثر هستند. اگر شما زگیل مقاوم دارید و درمان های خانگی موثر نیستند، دکترتان ممکن است بسته به محل زگیل، درجه علائم و ترجیح شما، یکی از روش های زیر را پیشنهاد کند. پزشکان به طور کلی با روش های کم درد و کم ضرر، مخصوصاً در مورد درمان کودکان شروع می کنند:

• انجماد (کرایو تراپی یا درمان با نیتروژن مایع). پزشک می تواند از نیتروژن مایع و منجمد به منظور تخریب زگیل استفاده نماید. این روش درد خفیفی داشته و معمولاً موثر است، اگرچه نیاز به تکرار دارد. انجماد ممکن است باعث ایجاد تاول در اطراف محل زگیل شود. بافت مرده طی چند هفته از بین می رود.

• جراحی کوچک. شامل بریدن بافت زگیل یا سوزاندن آن با برق می باشد. اگرچه، تزریق ماده ی بیهوشی قبل از جراحی می تواند دردناک باشد و جای جراحی نیز باقی بماند. به همین دلیل، جراحی در آخر و بعد از عدم پاسخ دهی روش های دیگر پیشنهاد می شود.

بسیاری از افراد با روش های زیر زگیل های خود را برطرف نموده اند:

• داروهای بدون نسخه. داروها و چسب های مخصوص برداشتن زگیل (پَچ) در داروخانه ها موجود می باشد. برای درمان در منزل می توانید از آن ها استفاده نمایید. برای زگیل های معمول، از مایع یا پَچ های حاوی 17 درصد سالیسیلیک اسید کمک بگیرید. این محصولات را باید به صورت روزانه و به مدت چندین هفته استفاده نمایید. برای نتیجه بهتر، قبل استفاده از مایع یا پَچ  زگیل را با با آب گرم به مدّت 10 تا 20 دقیقه بشویید و بافت های مرده را جدا کنید.

• چسب زگیل. نتایج مطالعات گوناگون در مورد اثربخشی چسب های برطرف کننده زگیل متناقض بوده اند. مطالعاتی که نتیجه مثبت در پی نداشته اند، از چسب هایی استفاده کرده بودند که چسبندگی کمتری نسبت به سایرین داشته اند. به نظر می رسد چسب های طوسی رنگ رایج در این زمینه بهتر عمل می کنند. پروسه انجام برداشت زگیل توسط چسب به این صورت است که شش روز چسب روی زگیل زده شده و سپس با آب گرم شسته و با سوهان ناخن یا سنگ پا برداشته شود. این پروسه به مدت دو ماه باید تکرار شود.

با جلوگیری از آلودگی مجدد می توانید خطر ابتلا یا گسترش زگیل را محدود نمایید. مثال ها شامل موارد زیر می شود:

• ناخن هایتان را نجوید. زگیل ها معمولاً بر روی پوست های آسیب دیده رشد می کنند. جویدن پوست اطراف ناخن هایتان راه نفوذ ویروس را فراهم می کنند.

• با دقت پیرایش نمایید. به منظور جلوگیری از گسترش ویروس، نواحی زگیل دار را شانه یا اصلاح نکنید. اگر زگیل را لمس کردید، سریعاً و با دقت دست هایتان را بشویید.

• وسایل شخصی تان را جداگانه نگه دارید. ویروس زگیل می تواند سوهان ناخن یا سنگ پا استفاده شده برای کاهش انداره زگیل را آلوده کند. بنابراین سعی کنید این اجسام با سایر نقاط بدن تان تماس نداشته باشند.

• زگیل ها را دست کاری نکنید، زیرا باعث پخش شدن ویروس می شود. بدین منظور می توانید با پوشاندن زگیل با باندهای چسب دار احتمال دست کاری آن را کم نمایید.

• دست هایتان را خشک نگاه دارید. کنترل زگیل ها در محیط مرطوب دشوار است.