در اغلب موارد، گزارش های پتاسیم بالا، هایپرکالمی واقعی نیست. بلکه ممکن است به دلیل پارگی سلول های خونی در حین نمونه گیری باشد یا مدت کوتاهی پس از آن رخ دهد. پتاسیم سلول های از بین رفته، وارد نمونه خون می شود. که این روند بطور کاذب پتاسیم خون را افزایش می دهد، حتی اگر در واقع سطح پتاسیم خون شما نرمال باشد. در صورت وجود این احتمال، نمونه گیری مجدد از خون انجام می گیرد.

شایع ترین علل هایپرکالمی مربوط به کلیه ها، عبارتند از:

• نارسایی حاد کلیه
• بیماری مزمن کلیه

سایر علل افزایش پتاسیم عبارتند از:

• بیماری آدیسون (نارسایی غده فوق کلیه)
• اعتیاد به الکل یا مواد مخدر که باعث رابدومیولیز (آسیب عضلات اسکلتی) و تجزیه فیبرهای عضلانی شده و پتاسیم آنها به داخل جریان خون آزاد می شود.
• مهار کننده آنزیم مبدّل آنژیوتانسین (ACE)
• از بین رفتن سلول های قرمز خون به دلیل آسیب شدید یا سوختگی
• استفاده بیش از حد از مکمل های پتاسیم
• دیابت نوع 1

• نارسایی مزمن کلیه (Chronic kidney failure)‎
• آدیسون (Addison's disease)‎

پتاسیم بالا معمولاً زمانی تشخیص داده می شود که پزشک برای کمک به تشخیص وضعیتی که در حال حاضر دارید، یا به منظور کنترل و نظارت داروهای دریافتی تان، آزمایش خون تجویز می کند.
در مورد نتایج آزمایش خود با پزشک تان صحبت کنید. ممکن است نیاز به تغییر داروهایی داشته باشید که بر سطح پتاسیم خون شما تاثیرگذار هستند، یا بیماری زمینه ای که منجر به افزایش پتاسیم خون شما گردیده را، درمان نمایید. درمان پتاسیم بالا اغلب با درمان علل زمینه ای انجام می شود. در برخی موارد ممکن است به طور اورژانسی به دارو یا دیالیز نیاز پیدا کنید.

اگر علائم و نشانه های هایپرکالمی را دارید، و یا به خاطر شرایط تان در معرض آن هستید، سریعاً با پزشک تان تماس بگیرید. زیرا هایپرکالمی یک اختلال جدی و کشنده است، که می تواند منجر به موارد زیر شود:

• خستگی عضلانی
• ضعف
• فلج شدن
• تپش قلب (آریتمی)
• تهوع