یافته های حاصل از یک مطالعه نشان داد که افزایش دریافت ماهانه ویتامین D در افراد سالمند نه تنها فواید برای سلامتی ندارد، بلکه موجل افزایش خطر افتادن در آن ها نیز می شود. یافته های حاصل از مطالعات پیشین نشان داد که مکمل یاری ویتامین D یک راهبرد احتمالی برای پیشگیری از افت عملکرد جسمانی در افراد سالمند است، با وجود این داده های موجود در این زمینه متناقض است. محققین در این مطالعه 200 زن و مرد بالای 70 سال را بررسی کردند. آزمودنی ها سابقه افتادن و زمین خوردن را داشتند و به سه گروه تقسیم شدند: گروه دوز پایین که ماهیانه 24000 واحد ویتامین D دریافت می کردند، گروه دوز بالا که ماهیانه 60000 واحد ویتامین D دریافت می کردند و گروهی که ماهیانه 24000 واحد ویتامین D به همراه کلسیفدیول دریافت می کردند. یافته های حاصل از مطالعه نشان داد که 58درصد آزمودنی ها در ابتلای پژوهش کمبود ویتامین D داشتند و 5/60درصد از آزمودنی ها در طول 12 ماه پیگیری بر اثر افتادن بستری شدند. مقادیر ویتامین D سرمی در آزمودنی های گروه دوز بالا و دوز پایین همراه با کلسیفدیول حداقل به میزان 30 نانوگرم در میلی لیتر رسید ولی اثر معنی داری بر خطر افتادن نداشت. علاوه بر این، در این گروه ها خطر افتادن در مقایسه با گروه دوز پایین افزایش یافت. بر این اساس محققین نتیجه گیری کردند که مصرف دوز بالای ویتامین D و یا ترکیب آن با کلسیفدیول اثر معنی داری در کاهش خطر افتادن افراد سالمند ندارد. مقاله مرتبط با این مطالعه در مجله JAMA Internal Medicine منتشر شد.
منبع:
Andreas Egli, MD et al. Monthly High-Dose Vitamin D Treatment for the Prevention of Functional Decline: A Randomized Clinical Trial. JAMA Intern Med, December 2015
