کارآزمایی های بالینی درباره مکمل های آنتی اکسیدانی مکررا امید مصرف کنندگان را درباره کاهش خطر سرطان کمرنگ کرده است . درواقع تمام این کارآزمایی ها هیچ اثر حفاظتی بر سرطان نشان نداده اند. درواقع در چندین کارازمایی مکمل های آنتی اکسیدانی با افزایش میزان سرطانهای خاصی ارتباط داشته اند.در ژورنال دارویی انگلستان این سوال مطرح میشود که چرا مکمل های آنتی اکسیدانی خطر سرطان را کاهش نمیدهند و چرا مضرات آنها بیشتر از فواید آنهاست؟
سیستمی در سلولهای ما وجود دارد که تعادلی بین ترکیبات اکسید کننده و آنتی اکسیدان برقرار میکند.در بیوشیمی سلولی این ترکیبات در واکنش ردوکس (کاهش و اکسیداسیون) قرار میگیرند.اکسیدان ها مانند هیدروژن پراکسید در مقادیر کم برای سلول لازم هستند و در سلول ساخته میشوند.مقادیر زیاد اکسیدان برای بدن مضر است و بطور طبیعی توسط آنتی اکسیدان ها خنثی میشود.بنابراین افزایش مصرف آنتی اکسیدانها برای خنثی کردن اثرات هیدروژن پراکسید و ترکیبات فعال اکسید کننده مانند ROS برای خیلی از افراد منطقی به نظر میرسد.
حقیقت این است که سلولهای سرطانی ROS زیادی برای رشد غیر طبیعی خودشان تولید میکنند.
دکتر تووسون و کندل، پیشنهاد میکنند خوردن قرصهای آنتی اکسیدان و غذاهای غنی از آنتی اکسیدان نتایج مثبت درباره سرطان نشان نداده اند.چون در مناطق اصلی سلول که ROS تولید میشود ، در کارخانه تولید انرژی ،میتوکندری اثر نمیکنند .
مکمل های آنتی اکسیدانی تمایل دارند در مکانهای متفاوت در سلول تجمع یابند و بدون اثری بر اکسیدانها ، انها را در سلول به حال خود میگذارند.
مقدار هردوی اکسیدانها و آنتی اکسیدانها در سلولهای سرطانی بالاتر است.بطور متناقظی بالا بودن آنتی اکسیدان در سلول بصورت یک محافظ طبیعی برای محافظت از اکسیدانها عمل میکند و رشد ادامه میابد.
در واقع درمانهایی که سبب افزایش مقدار اکسیدان میشود میتواند مفید باشد. درحالی که آنهایی که بصورت آنتی اکسیدان عمل میکنند محرک سلولهای سرطانی هستندجالب آن است که رادیوتراپی با افزایش بی رویه اکسیدانها ، سلولهای سرطانی را میکشد یعنی با اکسیداسیون سلولهای سرطانی کشته میشود.
بطور متناقضی نویسنده اظهار میکند ژنتیک یا مهار فارماکولوژیک پروتئین های آنتی اکسیدانی بصورت فرضیه ای در موشهای دجار سرطان ریه و پانکراس موفقیت آمیز بوده است که میتواند مدل درمانی در بشر باشد.
کلید این چالش یافتن پروتئین های آنتی اکسیدانی و مکانسیم آنتی اکسیدانها در سلولهای سرطانی نه سلولهای سالم میباشد. بازداشتن تولید آنتی اکسیدان در سلول سالم تعادل شکننده ردوکس که سلامت سلول به آن وابسته است را مختل میکند.
نویسندگان تحقیقات جدیدی را برای مسیر آنتی اکسیدانی در تومور و سلولهای سالم مجاوربرای یافتن هدفهای درمانی ممکن پیشنهاد کرده اند.
منبع:
Elizabeth G. Phimister, Navdeep S. Chandel, David A. Tuveson. The Promise and Perils of Antioxidants for Cancer Patients. New England Journal of Medicine, 2014; 371 (2): 177 DOI: 10.1056/NEJMcibr1405701
