چربی بیش از حد در بدن به بروز التهاب مزمن منجر می شود، که سلول های میکروگلیا را به پاسخ های ایمنی تحریک می کند. سلول های میکروگلیا، شبیه به ماکروفاژها در بدن هستند و قادر به بلعیدن عوامل عفونت در مغز هستند و با محیط اسیدی داخل سلولی از شر آن خلاص می شوند. با وجود این در مطالعات حیوانی نشان داده شد که موش های چاق دارای میکروگلیاهایی با توانایی بیش خواری هستند. به طور طبیعی در مغز میکروگلیاها در حال رفت و آمد می باشند، و توسط زواید انگشت مانند به اطراف حرکت می کنند. اما چه اتفاقی در مغز هنگام چاقی رخ می دهد که حرکت میکروگلیاها را کند و متوقف می کند. در این شرایط آن ها بدون جابجا شدن در همان محل شروع به بلعیدن ارتباطات سلول ها عصبی ( سیناپس های نورونی) می شوند. محققین در یک مطالعه نشان دادند که اِعمال رژیم غذایی پرچربی در موش ها موجب کاهش فعالیت میکروگلیاها و نیز کاهش عملکرد شناختی و یادگیری موش ها شد. این مطالعه بر روی موش های نر انجام شد؛ یک گروه از موش ها رژیم غذایی حاوی 10 درصد اسیدهای چرب اشباع و گروه دیگر 60 درصد را دریافت کردند. برای اطمینان از مقادیر مساوی سایر مواد مغذی ( درشت مغذی ها) محققین از غذای استاندار موش ها ( chow) استفاده کردند. در طول 12 هفته اجرای پژوهش محققین بر گروهی از اندازه های متابولیکی مثل وزن، دریافت غذا، انسولین و مقادیر سرمی گلوکز متمرکز شدند. آن ها علاوه بر این هایپوکامپ که مرکز یادگیری و حافظه در مغز می باشد را ارزیابی کردند. مقاله مرتبط با این مطالعه در مجله Brain, Behavior, and Immunit منتشر شد.
منبع:
Alexis M. Stranahan, et al. Dietary obesity reversibly induces synaptic stripping by microglia and impairs hippocampal plasticity. Brain, Behavior, and Immunity, 2015
