چاقی و اضافه وزن موجب پیشبرد کاهش حساسیت به انسولین در اثر افزایش سن می شود، این شرایط با خطر ابتلا به بیماری های قلبی سوخت و سازی ( بیماری هایی که ترکیب دو اختلال قلبی و سوخت و سازی می باشند) از قبیل دیابت همراه است. هدف اصلی این مطالعه تعیین اثرات مستقل و ترکیبی کاهش وزن و فعالیت ورزشی بر عوامل خطر قلبی سوخت و سازی در سالمندان چاق بود.
بدین منظور، 107 سالمند چاق ( شاخص توده بدنی بالاتر از kg m−230) و بالاتر از 65 سال انتخاب شدند. آزمودنی های مطالعه دارای ضعف حرکتی بودند. آن ها به طور تصادفی به سه گروه کنترل، رژیم غذایی و ترکیب رژیم غذایی و فعالیت بدنی تقسیم شدند. طول مدت زمان پژوهش 1 سال در نظر گرفته شد و آزمودنی ها در طول این مدت زمان پیگیری شدند. متغیرهای پیامد اصلی در این مطالعه شامل شاخص حساسیت به انسولین، تحمل گلوکز، چاقی مرکزی، آدیپوکاین ها و سندرم قلبی سوخت و سازی بود.
یافته ها نشان داد اگر چه افزایش شاخص حساسیت به انسولین در گروه رژیم غذایی- فعالیت ورزشی و رژیم غذایی در طول 6 ماه مشابه بود، ولی مقدار این شاخص پس از 12 ماه در گروه رژیم غذایی- فعالیت ورزشی بهبود بیشتری را نسبت به گروه رژیم غذایی به تنهایی نشان داد. مقادیر شاخص حساسیت به انسولین در گروه کنتل و فعالیت ورزشی تغییر معناداری را نشان نداد. ناحیه زیر منحی انسولین، تحمل به گلوکز، چربی احشایی، فاکتور نکروز توموری، آدیپونکتین، محیط دور کمر، تری گلیسیرید و فشار خون سیستولی/ دیاستولی در گروه رژیم غذایی- فعالیت ورزشی و نیز رژیم غذایی به تنهایی مشابه بود، در حالی که مقادیر فاکتورهای نام برده در گروه های کنترل و فعالیت ورزشی تغییر معناداری را نشان نداد. میزان شیوع سندرم قلبی سوخت وسازی در گروه رژیم غذایی- فعالیت ورزشی و در گروه رژیم غذایی به تنهایی، به ترتیب به میزان 40 و 15 درصد کاهش یافت. مقادیر وزن بدن به طور مشابه در گروه رژیم غذایی- فعالیت ورزشی و رژیم غذایی به تنهایی کاهش یافت، درحالی که در گروه فعالیت ورزشی و کنترل تغییری نکرد.
محققین نتیجه کردند که فعالیت ورزشی در کنار رژیم غذایی می تواند عامل مؤثرتری در مقایسه با رژیم غذایی یا فعالیت ورزشی به تنهایی در کاهش عوامل خطر بیماری های سوخت و سازی و قلبی سالمندان چاق باشد.
نکته عملی: فعالیت ورزشی به همراه رژیم کاهش وزن می تواند به عنوان یک راهبرد اساسی در افرایش حساسیت به انسولین سالمندان چاق مورد توجه قرار گیرد.
منبع:
M Bouchonville, et al. International Journal of Obesity, 2013
