بر اساس نتایج یک مطالعه نشان داده شد که پرداختن فعالیت های ورزشی با شدت زیاد می تواند ناتواننی های حرکتی را در سنین میانسالی افزایش دهد، در حالی که پرداختن به فعالیت ورزشی با شدت متوسط و کم احتمال خطر در این زمینه را کاهش می دهد. طبیعت فعالیت های ورزشی شدید این است که یا زمان آنها بسیار طولانی است یا از لحاظ شدتی بر بدن فشار اِعمال می کنند. این شرایط موجب می شود تا احیا و بازسازی بدن به طول انجامد. هر دو نوع فعالیت ورزشی اثرات مفیدی را بر سیستم عضلانی القا می کنند ولی سازگاری های حاصل از آنها در طولانی مدت گوناگون است. به بیان نویسنده مسئول این مقاله؛ "ناتوانی های حرکتی یکی از مسائل پررنگ در سنین میانسالی تا سالمندی است که می تواند جنبه های اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهد. این موضوع اهمیت زندگی مستقل سالمندان را برجسته می سازد. " نتایج این مطالعه در Journal of the American Geriatrics Society چاپ شد. در این مطالعه 5200 کارمند در طول 25 سال پیگری شدند. داده های اولیه در سال 1981 جمع آوری شد. این اطلاعات شامل میانگین فعالیت ورزشی در سال های گذشته؛ بدون فعالیت ورزشی، فعالیت ورزشی متوسط ( کمتر از یک بار در هفته)، فعالیت ورزشی شدید ( بیشتر از 1 بار در هفته) و فعالیت های بدنی شامل؛ سبک، متوسط و شدید بود. میزان ناتوانی های حرکتی نیز در سال های 1985، 1992، 1997 و 2009 توسط پرسشنامه سنجیده شد. یافت های حاصل از مطالعه نشان داد که اثرات میزان فعالیت بدنی و فعالیت ورزشی مستقل است. فعالیت های ورزشی شدید اثرات نامطلوبی را میزان ناتوانی در سنین میانسالی اِعمال می کنند در حالی که فعالیت های بدنی شدید اثرات محافظتی دارند.
منبع:
Timo Hinrichs, et al. Inverse Effects of Midlife Occupational and Leisure Time Physical Activity on Mobility Limitation in Old Age-A 28-Year Prospective Follow-Up Study. Journal of the American Geriatrics Society, 2014.
