کمبود ویتامین Dدر کودکان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی شایع است. به تازگی محققان در مطالعه ای ارتباط عوامل قابل تغییر و غیرقابل تغییر (عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی، دریافت مکمل ویتامین D و عملکرد کلیوی) را بر روی وضعیت ویتامین D در کودکان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی بررسی نمودند. در این مطالعه غلظت سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D، 1،25 دی هیدروکسی ویتامین D و 24، 25 دی هیدروکسی ویتامین D در 500 کودک 6 تا 18 ساله مبتلا به مرحله 3 تا 5 بیماری مزمن کلیوی در 12 کشور اروپایی اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که دو سوم بیماران به کمبود ویتامین D (25 هیدروکسی ویتامین D< ng/ml 16) مبتلا بودند. غلظت 25 هیدروکسی ویتامین D با توجه به فصول سال متغیر بوده و در ماه های زمستان نسبت به سایر فصول سال کمتر بود. در بیماران دریافت کننده مکمل ویتامین D نسبت به کسانی که مکمل دریافت نمی کردند میزان سطوح ویتامین D دو برابر بالاتر و شیوع کمبود ویتامین D در آن ها کمتر بود. سطوح ویتامین D در برخی ناهنجاری های کلیوی مانند گلومرولونفریت پایین تر بود. برخی واریانت های ژنتیکی با سطوح ویتامین D مرتبط بودند. اما این ارتباط نسبت به عوامل مرتبط با بیماری و مکمل ویتامین D کمتر بود.
به طول کلی سطوح ویتامین D توسط فصول سال، نوع بیماری و دریافت مکمل مشخص می شد. به اعتقاد محققان به منظور تعریف دستورالعمل هایی در مورد پیگیری و درمان کمبود ویتامین D در کودکان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی انجام مطالعات مداخله ای مورد نیاز است.
منبع:
Genetic, Environmental, and Disease-Associated Correlates of Vitamin D Status in Children with CKD. Clinical Journal of the American Society of Nephrology, 2016
