نمایه توده بدنی (BMI) به منظور اندازه گیری چربی بدن بر اساس قد و وزن استفاده شده و تعیین می کند که فرد به اضافه وزن یا چاقی مبتلا است یا خیر. چاقی یک عامل خطر مهم برای دیابت نوع 2 و بیماری عروق کرونر قلب محسوب می شود. صرف نظر از BMI، توزیع چربی بدن می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. در برخی افراد بیشتر چربی اطراف اندام های احشایی تجمع یافته و چاقی شکمی را ایجاد می کند. درحالیکه در سایر افراد چربی ممکن است در ران و باسن جمع شود. مطالعات گذشته نشان داده اند که چاقی شکمی با دیابت نوع 2 و بیماری عروق کرونر مرتبط است.
اخیراً اطلاعات مربوط به 4 مطالعه که بین سال های 2015-2007 انجام شده و شامل 322154 شرکت کننده و یک مطالعه مقطعی که شامل 111986 نفر بوده، مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان داد پس از تعدیل اثر BMI در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد داشتن دور کمر به دور باسن (WHR) بالاتر بودند میزان عوامل خطری مانند چربی، قند، انسولین و فشارخون سیستولیک بالاتر بوده و خطر بروز دیابت نوع 2 و بیماری عروق کرونر قلب بیشتر است. این یافته ها با یافته های مطالعات گذشته که نشان دهنده ارتباط چاقی شکمی با بیماری قلبی است، مشابه است.
این یافته ها نشان می دهد فراتر از BMI این توزیع چربی در بدن است که می تواند میزان خطر بروز دیابت نوع 2 و بیماری عروق کرونر در افراد مختلف را توضیح دهد. این نتاتج می تواند به ایجاد استراتژی های جدید به منظور کاهش چاقی شکمی و درنتیجه کاهش خطر دیابت نوع 2 و بیماری عروق کرونر کمک کند.
منبع:
Genetic Association of Waist-to-Hip Ratio With Cardiometabolic Traits, Type 2 Diabetes, and Coronary Heart Disease. JAMA, 2017.
