نتایج یک مطالعه جدید در Monell Centerنشان داد که سلول های چشایی دهان حاوی گیرنده های هورمون های استرسی گلکوکورتیکوئیدی می باشند. بر اساس این یافته ها پیشنهاد می شود که ممکن است هورمون های گلوکوکورتیکوئیدی به طور مستقیم بر سلول های چشایی و در نتیجه بر نحوه پاسخ گویی به شکر و سایر محرک ها در شرایط استرس و فشار عصبی اثر گذارند. به بیان نویسنده مسئول این مقاله؛ " مزه شیرینی ممکن است به طور ویژه تحت تأثیر شرایط استرسی قرار گیرد. نتایج مطالعه ما می تواند دلیل روی آوردن به خوردن شیرینی جات را در شرایط استرسی در برخی از افراد توجیه کند." هورمون های گلکو کورتیکوئیدی از طریق اتصال به گیرنده هایشان در سطح سلول ها عملکرد خود را ایفا می کنند. می دانیم که استرس اثر بسزایی بر سوخت وساز بدن و انتخاب های غذایی ما دارد، محققین در این مطالعه سعی کردند از طریق مدل حیوانی وجود گیرنده های گلکوکورتیکوئیدی را در سطح سلول های زبانی اثبات کنند. آن ها در این مطالعه دو گروه از موش ها را به عنوان گروه کنترل و استرس در نظر گرفتند. نتایج این مطالعه در مجله Neuroscience Letters به چاپ رسید. به بیان دقیق تر یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که گیرنده های هورمون های گلکوکورتیکوئیدی در سطح سلول های زبانی Tas1r3 وجود دارند که مسئول درک حس شیرینی و گوارایی غذا می باشند. میل به دریافت شیرینی در شرایط استرس همبستگی بالایی با ترشح هورمو ن های گلکوکورتیکوئیدی و فعال سازی گیرنده های زبانی آن ها دارد.
منبع:
M. Rockwell Parker, et al. Expression and nuclear translocation of glucocorticoid receptors in type 2 taste receptor cells. Neuroscience Letters, 2014.
