محققین اسپانیایی در یک مطالعه نشان دادند که دریافت پروبیوتیک ها به مدت 30 روز در موش های چاق، به کاهش محتوای چربی کبدی کمک می کند. نتایج این مطالعه می تواند در زمینه بیماری کبد چرب غیر الکلی که با چاقی و دیابت همبستگی دارد، به کار رود. پروبیوتیک های میکروارگانیسم های ( قارچ یا باکتری) سالمی هستند که به شرط دریافت مقدار کافی می توانند اثرات مفیدی در بدن اِعمال کنند. تجمع چربی در کبد استئاتوزیس نام دارد و اولین مرحله در بروز بیماری کبد چرب غیر الکلی است. نتایج این مطالعه در مجله PLOS ONE به چاپ رسید. هدف اصلی در این پژوهش ارزیابی اثر پروبیوتیک ها بر محتوای چربی کبدی موش های چاق بود. محققین در این مطالعه سه نوع پروبیوتیک؛ لاکتوباسیلوس پاراکازئی، بیفیدوباکتریوم بِرِو و لاکتوباسیلوس رامنوسوز را ارزیابی کردند. در ابتدا محققین اثر این سه نوع پروبیوتیک را در افراد سالم داوطلب ارزیابی کردند، نتایج نشان داد که هر سه نوع در انسان قابل تحمل است. محققین در این مطالعه اثر این سه نوع پروبیوتیک را بر موش های زوکر که گیرنده های لپتین در آن ها دستکاری شده بود و به همین دلیل دچار چاقی شده بودند را ارزیابی کردند. یافته های حاصل نشان داد که اِعمال پروبیوتیک ها در رژیم غذایی موش ها موجب کاهش محتوای چربی ( به ویژه تری گلیسیرید) در کبد آن ها شد و این کاهش در مقایسه با محتوای کبدی گروه پلاسبو معنادار بود. علاوه بر این، نشان داده شد که مقادیر سایتوکاین پیش التهابی TNFa در موش های دریافت کننده پروبیوتیک کمتر بود.
منبع:
Julio Plaza-Diaz, et al. Effects of Lactobacillus paracasei CNCM I-4034, Bifidobacterium breve CNCM I-4035 and Lactobacillus rhamnosus CNCM I-4036 on Hepatic Steatosis in Zucker Rats. PLoS ONE, 2014.
