اضافه وزن و چاقی در دوران نوجوانی در دهه های اخیر به شدت افزایش یافته است و امروزه یک سوم جمعیت با این مشکل مواجه اند. اگرچه خطر نمایه توده بدنی (BMI) بالا بر عملکرد ذهنی در اواخر زندگی نشان داده شده است اما در میانسالی این اثر مشخص نیست. نمایه توده بدنی با تقسیم وزن برحسب کیلوگرم بر مجذور قد برحسب متر محاسبه می شود.
برای مشخص شدن این موضوع محققین مطالعه ای را برای بررسی ارتباط بین BMI در دوره های مختلف زندگی و عملکرد ذهنی در میانسالی طراحی نمودند. در این مطالعه قد و وزن 507 فرد که از 17 سالگی به مدت حدود 33 سال مورد پیگیری قرار داده شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان ارزیابی عملکرد ذهنی کامپیوتری در سنین 52-48 سال را تکمیل نمودند و وضعیت اقتصادی - اجتماعی آن ها از روش های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج حاکی از آن بود که BMI بالاتر در اواخر دوران نوجوانی یک عامل پیشگویی کننده برای عملکرد ذهنی ضعیف است. همچنین این مطالعه نشان داد چاقی در میانسالی که از نوجوانی آغاز شده باشد به طور مستقل باعث کاهش عملکرد ذهنی می شود.
از طرف دیگر نتایج نشان داد که قد بلندتر با عملکرد ذهنی بهتر همراه است که این ارتباط مستقل از وضعیت اقتصادی - اجتماعی در دوران کودکی است. رشد قدی در اواخر نوجوانی نشان دهنده تأخیر رشد بوده اما در زنان اثرات محافظتی دارد.
هرچند وضعیت اقتصادی - اجتماعی نامناسب می تواند اهمیت ویژه ای در عملکرد ذهنی فرد در تمام طول زندگی داشته باشد، اما مطالعات اندکی در این زمینه انجام شده است. ارتباط بین BMI و عملکرد ذهنی و وضعیت اقتصادی - اجتماعی هنوز به خوبی مشخص نیست. در واقع فرض بر آنست که وضعیت اقتصادی - اجتماعی بر قد و عملکرد ذهنی فرد در بزرگسالی اثرگذار است
نکته عملی: حفظ وزن مناسب در طول زندگی باعث بهبود عملکرد ذهنی در میانسالی می شود.
منبع:
Irit Cohen-Manheim et al. "Body Mass Index, Height and Socioeconomic Position in Adolescence, Their Trajectories into Adulthood, and Cognitive Function in Midlife". Journal of Alzheimer's Disease, 2016
