سالمندی سالم تنها به معنای عدم وجود بیماری مهم و ناتوانی نیست بلکه سلامت روان خوب، حفظ توانایی های شناختی و توانایی حفظ ارتباطات و فعالیت های اجتماعی را نیز شامل می شود. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه فعالیت بدنی منظم برای حفظ سلامتی ضروری است در حالیکه در سراسر جهان توسعه یافته عدم فعالیت به همراه استعمال سیگار، نوشیدن بیش از حد الکل و چاقی به عنوان یکی از علل عمده کاهش امید به زندگی رتبه بندی می شود.
به تازگی محققان با هدف تعیین اثر فعالیت بدنی بر روی خطر افسردگی، زوال عقل و احتمال سالمندی سالم، حدود 3500 فرد با میانگین سنی 64 سال را به مدت 8 سال مورد پیگیری قرار دادند. در این مطالعه تناوب و شدت فعالیت بدنی منظم در سال 3-2002 و سپس هر دو سال یکبار تا سال 11-2010 از شرکت کنندگان پرسیده شد. پاسخ ها به صورت غیر فعال(بدون فعالیت متوسط یا شدید به صورت هفتگی)، در حد متوسط فعال(حداقل یکبار در هفته) و به شدت فعال(حداقل یکبار در هفته) طبقه بندی شد. هر گونه تغییر در تناوب و شدت در جلسات پیگیری دو سالانه مورد توجه قرار می گرفت: همیشه غیرفعال، غیرفعال شد، فعال شد، همیشه فعال.
در طول این مطالعه حدود یک نفر از هر 10 نفر فعال شد و 70% فعال باقی ماندند. مابقی غیرفعال ماندند یا غیرفعال شدند. در پایان دوره پیگیری تقریبا 4 نفر از هر 10 نفر یک بیماری با دوره زمانی طولانی داشتند. تقریبا یک نفر از هر 5 نفر افسرده بود. یک سوم ناتوان بودند و یک نفر از هر 5 نفر اختلال شناختی داشت. یک نفر از هر 5 نفر به عنوان سالمند سالم در نظر گرفته شد و یک ارتباط مستقیم بین احتمال سالمندی سالم و میزان ورزش وجود داشت.
احتمال سالمندی سالم در افرادی که به طور منظم حداقل یکبار در هفته فعالیت بدنی متوسط یا شدید داشتند نسبت به افرادی که غیرفعال باقی مانده بودند 4-3 برابر بیشتر بود.
احتمال سالمندی سالم در افرادی که از نظر فیزیکی فعال شدند نسبت به کسانی که فعالیت نداشتند 3 برابر بیشتر بود و این احتمال در کسانی که در طی تمام دوره فعال باقی ماندند نسبت به افرادی که به طور مداوم غیرفعال بودند 7 برابر بیشتر بود.
نکته عملی: با توجه به نتایج این مطالعه فعالیت بدنی مناسب و منظم در افراد سالخورده نقش مهمی در حفظ سلامتی و داشتن زندگی مطلوب و نیز پیشگیری از بسیاری از عوارض دوران سالمندی دارد.
