با وجود افرادی که کالری زیادی دریافت می‌کنند و از طرف دیگر فعالیت بدنی کمی دارند، جهان شاهد افزایش شیوع چاقی می‌باشد. با این حال تمام افراد به چاقی مبتلا نمی‌شوند.
مطالعات گذشته نشان داده‌اند که استعداد افراد برای چاق شدن با انجام فعالیت بدنی کاهش می‌یابد. بنابراین به منظور بررسی ارتباط فعالیت بدنی و ژنتیک با چاقی محققان مطالعه‌ای را بر روی بیش از 200 هزار نفر انجام داده‌اند که نتایج آن در مجله PLOS Genetics منتشر شده است. شرکت کنندگان به 2 گروه فعال و غیرفعال تقسیم شدند و از نظر ژنتیکی نیز بررسی شدند. نمایه توده بدنی (BMI)، دور کمر و نسبت دور کمر به دور باسن این افراد تعیین شد.
نتایج حاصل از مطالعه فوق نشان داد که فعالیت بدنی می‌تواند اثرات افزاینده وزن قوی‌ترین عامل خطر ژنتیکی را بر بروز چاقی کاهش دهد. قوی‌ترین عامل ژن FTO می‌باشد که فعالیت بدنی اثر آن را تا حدود 30 درصد کاهش می‌دهد.
یافته‌های فوق نشان می‌دهد که فعالیت بدنی به منظور مقابله با مشکل اضافه وزن و چاقی حتی در کسانی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به چاقی هستند، حیاتی است.
منبع:
Genome-wide physical activity interactions in adiposity ― A meta-analysis of 200,452 adults. PLOS Genetics, 2017
