نتایج یک مطالعه در penn state نشان داد که بین ضربان قلبی استراحتی و ابتلا به دیابت همبستگی وجود دارد. به بیان دیگر، افراد دارای ضربان قلب استراحتی بالا شانس بیشتری برای ابتلا به دیابت در آینده دارند. محققین در این مطالعه که به مدت 4 سال طول کشید 73357 فرد بالغ را بررسی کردند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل های آماری در مطالعه نشان داد که ضربان قلب استراحتی بیشتر با افزایش ابتلا به دیابت رابطه مستقیم دارد. محققین دریافتند که ضربان قلب بالاتر با مقادیر گلوکز ناشتا ارتباط دارد. به بیان نویسنده مسئول این مقاله Xiang Gao ؛"ما دریافتیم که آزمودنی ها با ضربان قلب استراحتی بیشتر، عملکرد اتونومیک پائینی دارند، و همین عامل شانس ابتلای آن ها به دیابت و پره دیابت را افزایش می دهد. به ازای افزایش هر 10 ضربه در دقیقه احتمال ابتلا به دیابت 23 درصد افزایش می یابد، این میزان معادل افزایش 3 واحد نمایه توده بدنی است. " محققین در بین سال های 2006 تا 2007 مقادیر پایه ضربان قلب را در آزمودنی ها و در وضعیت خوابیده اندازه گیری کردند. در طی 4 سال دوره پژوهش محققین 17463 مورد پره دیابت و 4649 مورد دیابت را گزارش کردند. ترکیب داده های حاصل از این مطالعه با 7 مطالعه دیگر در این زمینه نشان داده احتمال ابتلا به دیابت در افرادی که ضربان قلبی استراحتی بالایی دارند 59درصد افرادی است که ضربان قلب استراحتی پائینی دارند. مقاله مرتبط با این مطالعه در International Journal of Epidemiology منتشر شد.
منبع:
Xiang Gao, et al. Resting heart rate and the risk of developing impaired fasting glucose and diabetes: the Kailuan prospective study. International Journal of Epidemiology, May 2015
