میزان بروز دیابت ملیتوس نوع 2 در جهان در حال افزاش است و اعتقاد بر این است که رژیم غذایی نقش مهمی در بروز این بیماری دارد. منیزیم یک ریزمغذی ضروری بوده و در بیش از 300 واکنش متابولیکی، سلامت استخوان و نیز عملکرد اعصاب و ماهیچه ها نقش دارد. همچنین منیزیم به تبدیل مواد غذایی به انرژی سلول کمک می کند. از سوی دیگر منیزیم در بهبود حساسیت به انسولین و کنترل قند خون و درنتیجه خطر بروز دیابت نقش دارد. منابع غذایی حاوی منیزیم شامل میوه ها، سبزیجات برگ سبز، غلات کامل، آجیل و محصولات لبنی است. مقدار متوسط تخمین زده شده (EAR) دریافت منیزیم برای مردان روزانه mg350-330 و برای زنان روزانه mg 265-225 است. شواهد حاصل از گزارشات اخیر حاکی از آن است که میزان دریافت منیزیم توسط افراد کمتر از EAR است.
در مطالعه ای که به تازگی انجام شده است، محققان ارتباط بین دریافت منیزیم از طریق رژیم غذایی به تنهایی یا از طریق رژیم غذایی و مکمل ها به صورت توام را با دیابت و سایر عوامل سلامتی مرتبط با آن در 14338 فرد بزرگسال بالای 20 سال که اطلاعات مربوط به یادآمد غذایی 24 ساعته را تکمیل کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند. این افراد از بین شرکت کنندگان در مطالعه NHANES که وضعیت سلامتی و تغذیه ای بزرگسالان و کودکان آمریکا را ارزیابی می کرد، انتخاب شدند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد در افرادی که میزان دریافت منیزیم از مواد غذایی مطابق با EAR بود نسبت به افراد با دریافت ناکافی منیزیم، خطر ابتلا به سندرم متابولیک، اضافه وزن یا چاقی، افزایش فشارخون، افزایش فشارخون سیستولیک و کاهش کلسترول خوب (HDL) کمتر بود. همچنین دریافت کافی منیزیم از طریق غذا و نیز مصرف مکمل نسبت به دریافت ناکافی منیزیم از طریق غذا و مکمل با کاهش خطر افزایش گلیکوهموگلوبین، چاقی، اضافه وزن، افزایش دور کمر و کاهش HDL مرتبط بود.
نکته عملی: دریافت کافی منیزیم از طریق مصرف میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و آجیل و در صورت لزوم دریافت مکمل منیزیم از ابتلا به سندرم متابولیک، چاقی و افزایش خون جلوگیری می کند.
منبع:
Papanikolaou. Y, et al. "Dietary Magnesium Usual Intake is Associated with Favorable Diabetes-Related Physiological Outcomes and Reduced Risk of Metabolic Syndrome: An NHANES 2001- 2010 Analysis". Journal of Human Nutrition and Food Science; 2014
