سندرم متابولیک مجموعه ای از عوامل خطر است که احتمال ابتلای شخص به دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی - عروقی مانند بیماری قلبی و سکته مغزی را افزایش می دهد. زمانی سندرم متابولیک تشخیص داده می شود که شخص حداقل 3 عامل خطر را دارا باشد که عبارتند از: افزایش دور کمر، افزایش تری گلیسرید، کاهش کلسترول خوب (HDL)، پرفشاری خون و افزایش قند خون.
نتایج مطالعات نشان می دهد که ورزش در پیشگیری و درمان سندرم متابولیک نقش دارد. مطالعات زیادی نشان دهنده نقش ورزش هوازی مانند دویدن و دوچرخه سواری در کاهش عوامل خطر سندرم متابولیک بوده اند. برخی مطالعات نیز نشان داده اند که ورزش مقاومتی و تمرین با وزنه خطر دیابت نوع 2 را کاهش می دهد. به تازگی محققان ارتباط بین ورزش مقاومتی را به طور جداگاه و نیز همراه با ورزش هوازی بررسی کرده اند. بدین منظور اطلاعات بیش از 7000 نفر با میانگین سنی 46 سال جمع آوری شد.
در طول دوره پیگیری 1147 نفر به سندرم متابولیک مبتلا شدند. راهنماهای موجود توصیه می کنند فعالیت های تقویت کننده عضلات مانند بلند کردن وزنه با شدت متوسط یا بالا حداقل 2 روز در هفته انجام شوند. در مطالعه حاضر این میزان تمرین مقاومتی با کاهش 17 درصدی خطر سندرم متابولیک همراه بود. همچنین 1 ساعت در هفته تمرین مقاومتی خطر سندرم متابولیک را 29 درصد کاهش می داد. با این حال بیشترین منافع در پیشگیری از سندرم متابولیک زمانی رخ می داد که تمرینات مقاومتی همراه با ورزش هوازی انجام شود.
نکته عملی: انجام ورزش هوازی و ورزش مقاومتی به صورت توام با یکدیگر، خطر سندرم متابولیک را کاهش می دهد.
منبع:
Esmée A. Bakker et al. “Association of Resistance Exercise, Independent of and Combined With Aerobic Exercise, With the Incidence of Metabolic Syndrome”. Mayo Clinic Proceedings, 2017.
