نتایج مطالعه ای با مدل حیوانی در دانشگاه Ohio نشان داد که حذف وعده های غذایی موجب بروز مجموعه ای از اختلالات سوخت و سازی می شود که در نهایت به بروز چاقی شکمی منجر خواهند شد. در این مطالعه نشان داده شد؛ مقاومت به انسولین در کبد موش هایی که در روز تمام غذای خود را در یک وعده می خوردند و باقی مانده ساعات را در حالت ناشتا سپری می کردند، افزایش یافت. محققین پیشنهاد کردند که این وضعیت می تواند به عنوان نشانه ای از بروز پره دیابت در نظر گرفته شود. هنگامی که کبد قادر به پاسخگویی به پیام های انسولین مبنی بر عدم تولید گلوکز نمی باشد، قند خون اضافی یا گلوکز مازاد خون تبدیل به چربی می شود. موش ها در این مطالعه به دو گروه تقسیم شدند: گروه کالری محدود و گروه کنترل. موش هایی که در آن ها یک یک رژیم غذایی کم کالری اِعمال شد، در طول مطالعه وزن کم کردند. پس از افزایش کالری دریافتی مانند گروه کنترل و نگهداری وزن آن ها، گزراش شد که چربی شکمی آن ها در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. افزایش چربی در این ناحیه با مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 همبستگی دارد. به بیان نویسنده مسئول این مقاله؛ " کاهش حجم وعده ها در طول روز راهبردی برای کاهش وزن است، اما این را فراموش نکنید که با حذف وعده های غذایی شما انرژی بیشتری را ذخیره خواهید کرد، به دلیل این که این کار نوسانات انسولین و قند خون را بیشتر می کند و در این شرایط بدن به جای سوزاندن چربی، بیشتر چربی را ذخیره می کند." مقاله مرتبط با این مطالعه درJournal of Nutritional Biochemistry منتشر شد.
منبع:
Kara L. Kliewer, et al. Short-term food restriction followed by controlled refeeding promotes gorging behavior, enhances fat deposition, and diminishes insulin sensitivity in mice. The Journal of Nutritional Biochemistry, 2015
