برخی پزشکان عقیده دارند برای کودکان بسیار کم سن انجام تمرینات قدرتی با وزنه ها و یا تجهیزات بدنسازی مناسب نیستند، چرا که بدن و استخوان های آنها به سرعت در حال رشد است و برخی شواهد مبنی بر اینکه چنین ورزش هایی ممکن است سبب جراحت و دیگر مشکلات گردند وجود دارند.
در هر حال در هرم فعالیت بدنی کودکان در ایالات متحده امریکا، با استفاده از متخصصین گروهای مختلف علوم پزشکی، الگوهایی برای فعالیت بدنی کودکان ارائه گشته است که پیشنهاد می کنند تمرینات بدنی منظم در جهت تقویت عضلات، برای همه کودکان مهم می باشد، چرا که نه تنها به ساخت یک فیزیک بدنی خوب و سوختن کالری در آنها کمک می کند، بلکه ریسک ابتلا به استئوپروز یا پوکی استخوان را در سالهای بعدی زندگی آنان کاهش می دهد. این پزشکان می گویند تا زمانی که وزن متعادل است تمرینات بدنسازی و پرورش اندام را می توان با احتیاط های لازم انجام داد و و با تکرار تمرینات، قدرت عضلات افزایش می یابند. آنها همچنین انجام تمرینات کششی را نیز توصیه می کنند. ولی بر طبق گفته های آکادمی اطفال امریکا، کو دکان نمی بایست تلاش هایی در جهت انجام ورزش هایی چون بلند کردن وزنه های سنگین و ورزش های قدرتی و بدنسازی و استفاده مکرر از وزنه های بسیار سنگین انجام دهند. به عنوان قاعده کلی باید تاکید نمود که با یک حساب سرانگشتی رشد اغلب دختران تا سن 16 سالگی و رشد اغلب پسران نیز تا 18 سالگی به اتمام نمی رسد و تا رشد نوجوانان کامل نشود، انجام فعالیت های بدنسازی خیلی سنگین توصیه نمی گردد.
همچنین کودکان زیر 6 سال نمی بایست در ورزش های تیمی شرکت کنند، چرا که تا این سن ممکن است به خوبی نتوانند معنی کار گروهی را درک نمایند. ممکن است بچه های کوچکتر برای دویدن مسافت های طولانی و یا تمرینات سنگین آمادگی نداشته باشند و آسیب هایی به ماهیچه های عصلانی-اسکلتی آنان وارد شود. هر کودکی که در دوهای استقامتی و تمرینات سنگین شرکت می کند می بایست مرتبا تحت نظر متخصص باشد و دریافت مواد غذایی او به خوبی تنظیم گردد.
واضح است که برخی از فعالیت ها خطرناک تر از بقیه هستند، برای مثال ورزش اسب سواری بیشترین احتمال تصادف و اتفاق را در میان تمام ورزش ها دارد. کوهنوردی، فوتبال و حتی دوچرخه سواری نیز احتمال برخی خطرات و صدمات را در کودکان دارند و بدون شک بسیاری از ورزش ها به هرحال می توانند گاها موجب تصادف و آسیب به کودک شوند و تقریبا کمتر ورزشی است که به هیچ وجه امکان حادثه یا صدمه نداشته باشد. نکته قابل ذکر آنست که به طور کلی انجام هر تمرین بدنی در کودکان و بزرگسالان که ممکن است خطرات بالقوه ای را داشته باشد می بایست تحت نظارت و مراقبت انجام گردد .
بر همین اساس، توصیه متخصصین علوم پزشکی بر این است که بهتر است به کودکتان اجازه دهید زندگی فعالی را به همراه هیجان و ورزش داشته باشد تا اینکه بخواهید او را در خانه محبوس کنید تا تلویزیون تماشا کند که مبادا آسیبی به او برسد، چرا که با این کار کودک فقط برای مدت زمانی کوتاه در امان است ولی در طولانی مدت ریسک چاقی و بیماری در وی افزایش می یابد و لذا در طولانی مدت، طول عمرش کوتاه تر می گردد.
سوال: بهترین ورزش برای کودکی که از ورزش گریزان است، چیست؟
این امر اساسا بستگی به علت عدم علاقه کودکان دارد. اگر کودک شما ورزش را سخت می پندارد در این صورت می بایست او را با ورزشهای خانوادگی مانند دو چرخه سواری و شنا و پیاده روی تشویق کنید.
از ورزش های رقابتی یا موقعیت هایی که کودکتان را مجبور می کند تا با کودکانی که آنها را به خوبی نمی شناسد ورزش کند، اجتناب کنید.
شاید بهترین راه حل این باشد که یک الگوی پیاده روی در راه مدرسه را شروع کنید. در انگلستان پیشنهاد می شود که کودکان می بایست در راه مدرسه از دو چرخه استفاده کرده و یا پیاده روی کنند و مدارس می بایست برای نظارت بر انجام پیاده روی های روزانه در بچه ها، همکاری کنند. به نظر می رسد که اغلب کودکانی که به ورزش تمایل دارند به سرعت در می یابند که حقیقتا از ورزش لذت می برند.
داشتن اضافه وزن تقابلی با ورزش کردن ندارد، ولی اگر کودکی اضافه وزن دارد ابتدا او را به نزد یک پزشک ببرید تا یک بررسی فیزیکی بر روی وی انجام دهد. آنچه مسلم است شیوع چاقی و افزایش وزن در کودکان اهمیت ورزش منظم را برای ارتقاء سلامت نسل جدید بیش از پیش مشخص نموده است، اما مانند هر کار دیگری که برای کودکان آغاز می نمایید شروع و ادامه ورزش، نیاز به برنامه ریزی منظم دارد.
