مصرف نمک به طور کلی بد نیست، اما دریافت بیش از حد آن تاثیرات جدی بر سلامت قلب و عروق خواهد داشت. کاهش دریافت نمک چالش‌برانگیز است. تحقیقات جدید نشان‌دهنده وجود نورون‌هایی (سلول‌های عصبی) است که کاهش دریافت نمک را به مراتب دشوارتر می‌کنند.
دریافت متوسط نمک برای سلامتی ضروری است. سدیم موجود در نمک به بدن در انقباض و انبساط عضلات، ارسال پیام‌های الکتریکی بین اعصاب و حفظ مایعات بدن کمک می‌کند. همچنین سدیم در کنترل فشارخون نقش دارد. اما از سوی دیگر، وجود مقادیر زیاد سدیم در خون سبب خروج آب از سلول‌ها و ورود آن به جریان خون می‌شود. افزایش حجم خون سبب می‌شود به منظور حفظ فشارخون در محدوده سالم میزان کار قلب و عروق خونی افزایش یابد. با گذشت زمان این امر سبب سخت شدن شریان‌ها و افزایش احتمال حمله قلبی یا سکته مغزی می‌شود. به همین علت توصیه می‌شود که دریافت روزانه نمک در افراد بزرگسال و سالمند از 2500 میلی‌گرم (تقریباً معادل دو سوم قاشق چایخوری) تجاوز نکند.
کمبود سدیم سبب افزایش سطوح دو هورمون آنژیوتانسین II و آلدوسترون می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که نورون‌های پاسخ‌دهنده به این دو هورمون سبب افزایش تمایل نسبت به نمک می‌شوند. محققان در این پژوهش موفق به شناسایی مدار خاصی در مغز شدند که کمبود سدیم را تشخیص داده و اشتها را برای دریافت سدیم افزایش می‌دهد.
منبع:
Resch JM et al. Neuron 2017; Volume 96: Page 190-206.
