از سال 1980 میزان چاقی در سطح جهان بیش از 2 برابر شده است. محققان فدراسیون جهانی چاقی، چاقی را به عنوان یک بیماری تعریف می‌کنند.
محققان از غذا به عنوان یک عامل محیطی که در بروز چاقی نقش دارد، نام می‌برند. همچنین کاهش فعالیت بدنی را دومین عامل موثر در افزایش نرخ چاقی معرفی می‌کنند. علاوه بر این دو عامل اصلی، سایر عوامل محیطی مانند کاهش میزان خواب، برخی داروها، اختلال غدد درون ریز و عوامل ژنتیکی نیز در بروز چاقی موثر هستند. بیش از 100 ژن شامل ژن‌هایی که سبب نقص در هورمون لپتین می‌شوند، از عوامل خطر چاقی محسوب می‌گردند.
در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به چاقی هستند، انرژی استفاده نشده ناشی از مصرف غذا به صورت چربی اضافی در سلول‌های چربی ذخیره می‌شود. سپس به منظور ذخیره انرژی بیشتر این سلول‌های چربی بزرگ تر می‌شوند یا تعدادشان افزایش می‌یابد. از طرف دیگر، چاقی سبب افزایش التهاب در بدن می‌شود. محققان معتقدند اگر ما موفق به درمان موفقیت آمیز چاقی شویم بسیاری از بیماری‌های مرتبط با آن نیز حذف خواهند شد.
تعریف چاقی به عنوان یک بیماری می‌تواند به افراد مبتلا به چاقی در دسترسی به حمایت‌های پزشکی کمک کند و سبب تغییر بودجه هزینه‌های پزشکی در مورد چاقی شود. چراکه در برخی کشورها بیمه هزینه‌های مربوط به شرایطی را که بیماری محسوب نمی‌شوند، پرداخت نمی‌کند. همچنین این تعریف می‌تواند سبب تغییر نگاه مردم نسبت به افراد چاق شود.
منبع:
Obesity: a chronic relapsing progressive disease process. A position statement of the World Obesity Federation. Obesity Reviews, 2017
