آن دسته از مبتلایان به دیابت که فعالیت بدنی دارند می توانند اندازه دور کمر و چربی بدن را کاهش دهند و قند خون خود را کنترل کنند، حتی اگر اثرات مثبت فعالیت بر وضعیت قلبی – تنفسی را مشاهده نکنند.
محققان دریافتند که دور کمر، درصد چربی بدن و سطح هموگلوبین A1C – تست نشان دهنده قند خون بلند مدت – همگی در مبتلایان به دیابت که ورزش می کنند نسبتاً به افراد دیابتی که فعالیت ندارند، بهبود می یابد. این اثرات مثبت در تمام انواع ورزش ها شامل ورزش های هوازی، مقاومتی یا ترکیبی از این دو دیده می شود.
محقق این مطالعه بیان کرده است که فعالیت بدنی کنترل قند خون را صرف نظر از افزایش ظرفیت ورزشی بهبود می بخشد. به طور کلی شرکت در برنامه های ورزشی منظم، آمادگی جسمانی را افزایش می دهد. معمولاً محققین آمادگی جسمانی را با توانایی سیستم تنفسی برای مبادله کربن دی اکسید و اکسیژن اندازه گیری می کنند. هرچه بیشتر فعالیت کنید، توانایی شما در اکسیژن گیری بهتر می شود.
البته یک گروه از افراد هستند که اگرچه فعالیت بدنی دارند اما آمادگی قلبی – تنفسی آنها بهبود نمی یابد که 30% از ورزشکاران را تشکیل می دهند.
در مطالعه ای مبتلایان به دیابت نوع 2 به چهار گروه تقسیم شدند:
• گروه کنترل، که ورزش نمی کردند.
• افرادی که ورزش هوازی انجام می دادند.
• افرادی که ورزش مقاومتی انجام می دادند.
• افرادی که ترکیبی از ورزش مقاومتی و هوازی را داشتند.
اطلاعات حاصل از این چهار گروه نشان داد که سطح هموگلوبین A1C، دور کمر و درصد چربی بدن در هر سه گروهی که ورزش کرده بودند، صرف نظر از آمادگی قلبی – تنفسی آنها بهبود یافته بود. این پیامدها حتی در گروهی از افراد که توانایی اکسیژن گیری آنها بهبودی نیافته بود، نیز دیده شد.
این یافته ها نشان می دهد که برنامه های آموزشی ورزشی برای مبتلایان به دیابت نوع 2 می تواند با بهبود کنترل قند خون، دور کمر و درصد چربی بدن اندازه گیری شود.
نکته عملی: مبتلایان به دیابت نوع 2 می توانند با فعالیت بدنی، کنترل قند خون مناسب و کاهش دور کمر و درصد چربی بدن را تجربه کنند.
منبع:
Ambarish Pandey, et.al. Metabolic Effects of Exercise Training Among Fitness Nonresponsive Patients With Type 2 Diabetes Mellitus: The HART-D Study. Diabetes Care, June 2015
