خستگی شایع ترین عارضه جانبی است که در بیماران مبتلا به سرطان که تحت درمان هستند، مشاهده می شود. خستگی مرتبط با سرطان علاوه بر کمبود انرژی، می تواند سبب گیجی، تحریک پذیری، ضعف حافظه و افسردگی شود. این امر نه تنها با جلوگیری از شرکت بیماران در فعالیت های روزمره کیفیت زندگی آن ها را کاهش می دهد بلکه سبب منصرف شدن آن ها از تکمیل روند درمان سرطان می گردد. راهنماهای موجود ورزش، دارو و مداخلات روانشناسی را به منظور کاهش خستگی مرتبط با سرطان موثر می دانند. به تازگی محققان درصدد برآمدند به این سوال پاسخ دهند که کدامیک از این راهکارها موثرتر هستند. در این راستا اطلاعات مربوط به 113 مطالعه که اثرات فعالیت بدنی، دارو و مداخلات روانشناسی و ترکیبی از فعالیت بدنی و مداخله روانشناسی بر خستگی مرتبط با سرطان را بررسی کرده بودند، مورد بازبینی قرار گرفت. در این مطالعات مجموعاً 11525 بیمار مبتلا به سرطان در محدوده سنی 72-35 سال که به خستگی مرتبط با سرطان مبتلا بودند، شرکت کرده بودند. نیمی از مطالعات شامل زنان مبتلا به سرطان سینه و 10 درصد شامل مردان مبتلا به سایر سرطان ها بودند.
نتایج نشان داد ورزش و مداخله روانشناسی به طور یکسان در کاهش خستگی مرتبط با سرطان موثر هستند. درمان دارویی نسبت به این دو راهکار از اثربخشی کمتری برخوردار بود.
این نتایج نشان می دهد پزشکان به جای آنکه به بیماران مبتلا به خستگی مرتبط با سرطان درمان دارویی را پیشنهاد دهند بهتر است تاکید بیشتری بر انجام فعالیت بدنی و مداخلات روانشناسی داشته باشند.
منبع:
Comparison of Pharmaceutical, Psychological, and Exercise Treatments for Cancer-Related Fatigue. JAMA Oncology, 2017.
