کلسترول یک ماده شبه چربی مومی شکل است که بدن به آن جهت ساخت سلول ها نیاز دارد. از طریق جریان خون حمل می شود و به پروتئینی به نام لیپوپروتئین متصل می شود. اگر رگ های خونی آسیب ببینند کلسترول رسوب کرده و سبب تنگ شدن رگ ها می شود. افراد مبتلا به بیماری کلیوی بیشتر احتمال دارد که با مشکل تنگی رگ ها مواجه شوند.
لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) به عنوان کلسترول خوب شناخته می شود زیرا سبب حذف کلسترول اضافی از جریان خون و انتقال آن به کبد می شود. در کبد کلسترول تجزیه شده و از بدن حذف می شود. سطوح بالاتر HDL با کاهش خطر بیماری های قلبی و سکته قلبی همراه است.
بیماران مبتلا به بیماری های کلیوی اغلب دارای سطوح پایین تر HDL هستند. این امر می تواند خطر مرگ زود هنگام را در این بیماران افزایش دهد. اخیراً محققان ارتباط بین میزان HDL و مرگ زود هنگام را در بیماران کلیوی بررسی کرده اند. در این مطالعه 1764986 مرد شرکت کرده و از سال 2003 تا 2013 مورد پیگیری قرار گرفتند.
با توجه به دستورالعمل مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) میزان مطلوب HDL حدود mg/dl 40 یا بالاتر است. با این حال یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد HDL کمتر از 25 و بالاتر از 50 هر دو با افزایش خطر مرگ زو دهنگام در این بیماران همراه بود. درحالیکه مقادیر متوسط HDL که بین mg/dl 50-25 بود با کاهش خطر مرگ زود هنگام مرتبط بود. درنتیجه یک رابطه U شکل بین میزان HDL و خطر مرگ وجود داشت. در حضور بیماری کلیوی خصوصیات مفید مقادیر متوسط HDL قوی نبود اما همچنان قابل توجه بود.
این نتایج مبنی بر ارتباط بین سطوح بالای HDL با افزایش خطر مرگ غیر قابل انتظار بود و در گذشته در مطالعات اپیدمیولوژی بزرگ گزارش نشده بود. محققان معتقدند این یافته احتمالاً نشان می دهد که چرا مطالعات بالینی که با هدف افزایش میزان HDL انجام شده اند در نشان دادن بهبود پیامدهای بالینی موفق نبوده اند.
نتیجه عملی: توصیه می شود در بیماران مبتلا به بیماری های کلیوی به منظور کاهش خطر مرگ زود هنگام میزان کلسترول خوب یا HDL در محدوده mg/dl 50-25 حفظ شود.
منبع:
Benjamin Bowe et al. "High density lipoprotein cholesterol and the risk of all-cause mortality among U.S. veterans". CJASN, 2016
