بر اساس نتایج یک مطالعه جدید نشان داده شد که افزایش و کاهش وزن در زنان پس از سن یائسگی با افزایش خطر شکستگی ولی در نواحی گوناگون، همراه است. همچنین، این یافته ها دیدگاه سنتی افزایش وزن و محافظت از خطر بروز شکستگی را به چالش کشید. اثر اضافه وزن بر بروز شکستگی پیچیده است. به خوبی شناخته شده است که وزن کم یک عامل خطر بروز شکستگی محسوب می شود. با وجود این، چاقی نیز موجب افزایش بروز شکستگی در برخی نواحی می شود. اثر کاهش وزن خواسته و ناخواسته بر الگوهای شکستگی در زنان یائسه روشن نیست. بدین منظور تیم محققین آمریکایی ارتباط بین تغییرات وزن بدن پس از یائسگی و شیوع شکستگی و نیز ارتباط بین کاهش وزن خواسته و ناخواسته بر خطر شکستگی را ارزیابی کردند. محققین داده های 120000 زن سالم و یائسه که در دامنه 79-50 سال قرار داشتند را در طی 11 سال (98-1393) تجزیه و تحلیل کردند. داده هایی مثل سن، نژاد، نمایه توده بدنی (BMI)، سیگار کشیدن، دریافت الکل، سطح فعالیت بدنی، دریافت کلسیم و ویتامین D در این پژوهش بررسی شدند. آزمودنی ها هر سال به لحاظ وزن و ارزیابی شکستگی در نواحی مختلف بررسی می شدند. آن ها به لحاظ وزنی در سه گروه؛ وزن ثابت ( تغییر کمتر از 5درصد در مقایسه با وزن اولیه)، کاهش وزن ( کاهش 5درصد در مقایسه با وزن اولیه) و افزایش وزن ( افزایش 5درصدی در مقایسه با وزن اولیه) تقسیم شدند. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که در طی 11 سال پیگیری در مقایسه با گروه وزن ثابت، کاهش وزن با افزایش 65درصدی سکستگی لگنی، 9درصدی شکستگی بالا تنه و 30درصدی شکستگی در مرکز بدن همراه بود. مقاله مرتبط با این مطالعه در BMJ-British Medical منتشر شد.
منبع:
C. J. Crandall, et al. Postmenopausal weight change and incidence of fracture: post hoc findings from Women's Health Initiative Observational Study and Clinical Trials. BMJ, 2015.
