بر اساس نتایج ارزیابی های سازمان بهداشت جهانی مشخص شده است که در حدود 360 میلیون نفر در جهان به کاهش شنوایی دچار هستند. این عارضه یکی از عوارض جانبی اجتناب ناپذیر همراه با افزایش سن است. نتایج یک مطالعه جدید در Brigham and Women's Hospital (BWH) که در The American Journal of Medicine به چاپ رسید نشان داد افزایش شاخص توده بدنی (BMI) و محیط دور کمر بیشتر- هردو- با افزایش خطر ابتلا به کاهش شنوایی همراه است، در حالی که فعالیت بدنی با خطر ابتلا به این عارضه همبستگی منفی دارد. به عبارت دیگر افزایش میزان فعالیت بدنی می تواند موجب کاهش خطر ابتلا به ناشنوایی شود. به بیان نویسنده مسئول این مقاله؛ " ما همیشه فکر می کنیم که کاهش شنوایی یکی از عارضه های اجتناب ناپذیر افزایش سن است، در حالی که مدارک نشان می دهند با الگوی صحیح رژیم غذایی و کاهش وزن و پرداختن به فعالیت ورزشی می توان از بروز آن پیشگیری کرد."در این مطالعه به منظور ارزیابی اثر افزایش وزن بر میزان کاهش شنوایی در زنان، در حدود 68421 آزمودنی زن انتخاب و در بین سال های 1989 تا 2009 پیگیری شدند. محققین در طول مدت پژوهش اطلاعات مربوط به BMI، محیط دور کمر، میزان فعالیت بدنی و گزارش کاهش شنوایی آزمودنی ها را ارزیابی کردند. اطلاعات مورد نیاز مطالعه از پرسشنامه ها معتبر جمع آوری شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد؛ احتمال کاهش شنوایی در زنانی که BMI آن ها بین 34-30 قرار داشت حدود 17 درصد، و زنانی که BMI آن ها بالاتر از 40 و یا بالاتر بود حدود 25 درصد، بیشتر از زنانی که BMI نرمال یعنی 25 داشتند بود. زنانی که محیط دور کمرشان بین 88-80 قرار داشت حدود 11 درصد، و زنانی که محیط دور کمرشان بالاتر از 88 بود حدود 27 درصد، بیشتر از زنانی که محیط دور کمرشان کمتر از 71 بود، در معرض ابتلا به کاهش شنوایی قرار داشتند.
منبع:
Sharon G. Curhan, et al. Body Mass Index, Waist Circumference, Physical Activity, and Risk of Hearing Loss in Women. The American Journal of Medicine, 2013.
