میزان چاقی در کشورهای توسعه یافته بالاست ، به گونه ای که 25 درصد از زنان در انگلستان و 34 درصد از زنان در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار داده است . چاقی یک ریسک فاکتور برای عوارض بارداری ، بویژه دیابت بارداری و LGA ( بالا بودن سرعت رشد پیش از زایمان ) محسوب می گردد .
مطالعات پیشین بیان داشته اند که برنامه های مداخله ای تغییر سبک زندگی ممکن است سبب کاهش خطر ابتلا به دیابت بارداری در زنان باردار چاق گردد. این مطالعه اولین مطالعه در مقیاس بزرگ است که تاثیر برنامه ی مداخله ای متمرکز را برروی زنان باردار چاق در بریتانیا و جهان مورد بررسی قرار داده است . این مطالعه که توسط دانشگاه King لندن انجام شده است و ونتایج آن در مجله ی Lancet Diabetes and Endocrinology در سال 2015 منتشر شده است بیان می دارد که با وجود آنکه رژیم غذایی و ورزشی در زنان بار دار چاق سبب پیشرفت سبک زندگی سالم در آنان می گردد امااز دیابت بارداری جلوگیری نمی کند.
در این مطالعه که یک کار آزمایی بالینی تصادفی با نام UPBEAT بود از بیش از 1500 خانم ( سن بالاتر از 16 سال BMI ≥30 kg/m2 ) و با قومیت های مختلف (از جمله سفید، سیاه و آسیایی) که به طور عمده از طبقه ی محروم اقتصادی اجتماعی بودند استفاده شد . نیمی از زنان (772) در گروه کنترل قرار گرفتند و مراقبت ها ومشاوره های قبل از زایمان را دریافت کردند ، در حالیکه نیمی دیگر (772) در 8 جلسه ی سلامتی که به صورت هفتگی برگزار می شد شرکت کردند. شرکت کنندگان یک کتاب را که حاوی غذاهای توصیه شده و دستور العملهای آشپزی بود را به همراه یک DVD آموزشی که مربوط به تمرینات ورزشی امن در دوران بارداری بود را دریافت کردند. هدف فعالیت های ورزشی افزایش پیاده روی با شدت متوسط بود همچنین به زنان توصیه شد که رژیم غذایی سالم تری را داشته باشند به گونه ای که بیشتر از غذاهای با نمایه ی گلایسمی پایین تر استفاده کنند و دریافت اسیدهای چرب اشباعشان را محدود کنند. از تمامی زنان تست تحمل گلو کز خوراکی گرفته شد . اما برای تشخیص دیابت بارداری و شروع درمان بر اساس آن از معیار های سختگیرانه تر از معیارهای توصیه شده ی WHO استفاده شد.
به طور کلی در 332 (26%) از شرکت کنندگان دیابت بارداری تشخیص داده شد، اما مطالعه هیچ تفاوت معناداری را بین گروه کنترل و گروه مداخله نشان نداد . کودکان LGA 9 % از کل مطالعه را تشکیل می دادند اما در مورد آنها نیز تفاوتی بین گروه کنترل و مداخله وجود نداشت. با این حال مداخله منجر به بروز تغییرات دیگری در گروه مداخله گردید از جمله ی آنها بار گلیسمی و دریافت چربی پایینتر ، سطح بالاتر فعالیت بدنی که با وزن گیری پایینتر دوران بارداری همراه بود. ( به طور میانگین وزن در گروه مداخله یک پوند و یا نیم کیلو کمتر بود. ) علاوه بر این محققان پیش بینی کرده بودند که 17% از کودکان LGA خواهند بود ، اما در پایان مطالعه مشخص گردید سطح LGA نزدیک به سطوح آن در جمعیت نرمال است (معمولا در حدود 10٪) .به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که رژیم غذایی و تمرینات ورزشی به تنهایی نمی تواند کمک به کاهش خطر پیشرفت دیابت بارداری در زنان چاق بکند .
بر اساس یافته های این مطالعه توصیه می گردد زنان باردار چاق جهت وزن گیری مناسب تر و داشتن بارداری سالم تر ، باید در طی دوران بارداری رژیم غذایی سالم ( غذاها با نمایه گلیسمی پایینتر و میزان چربی اشباع کمتر ) و همچنین فعالیت های بدنی ایمن داشته باشند. اما در رابطه با تاثیر این دو در پیشگیری از ابتلا به دیابت بارداری در این افراد نیاز به انجام مطالعات بیشتری است.
منبع :
Lancet Diabetes & Endocrinology, 2015, 3 (10), 767-777
