محققین حرکت شناسی دانشگاه ایلی نویز در مطالعه ای نشان دادند که روش های رایج برای ارزیابی آمادگی بدنی بیماران مبتلا به M.S از اعتبار کافی برخوردار نیست، و اغلب سطح آمادگی بدنی آن ها را کم تر نشان می دهد. این مطالعه به سرپرستی پروفسور Lara Pilutti و همکارانش انجام شد. در این مطالعه 64 بیمار مبتلا به M.S ارزیابی شدند. دامنه سنی آزمودنی ها در این مطالعه 18 تا 64 سال بود و دارای درجه ناتوانی از متوسط تا شدید بودند. آزمودنی هایی که ناتوانی های زیادی داشتند به دلیل عدم توانایی برای سازگاری با وسایل و نیز مشکلات حمل و تقلی از مطالعه حذف شدند. محققین در این مطالعه نشان دادند که حداکثر ظرفیت هوازی و قدرت بیماران مبتلا به M.S هنگامی که به واسطه دستگاه های recumbent steppers وcomputerized dynamometers سنجیده شد، به طور معناداری بیشتر ازarm ergometers و handheld dynamometers بود. بر اساس توده عضلانی درگیر پا، قدرت عضلانی بیماران در هنگام استفاده از دستگاه دینامومتر کامپیوتری در مقایسه با دستی 60 تا 173 درصد بیشتر بود. هم چنین، حداکثر ظرفیت هوازی بیماران در دستگاه recumbent steppers نسبت به arm ergometers نیز 32 درصد بیشتر بود. محققین در این مطالعه ادعا می کنند که این پژوهش اولین مطالعه در زمینه مقایسه بین دستگاه های ارزیابی آمادگی بدنی بیماران مبتلا به M.S می باشد. در حدود 5/2 میلیون نفر در سرتاسر جهان مبتلا به بیماری M.S هستند و تمرین ورزشی در بهبود علایم خستگی و ضعف عضلانی و نیز عدم تعادل و هماهنگی این بیماران نقش مهمی دارد. مقاله مرتبط با این مطالعه در Journal of Neurologic Physical Therapy منتشر شد.
منبع:
Lara A. Pilutti, et al. Physical Fitness Assessment Across the Disability Spectrum in Persons With Multiple Sclerosis. Journal of Neurologic Physical Therapy, 2015
