بر اساس نتایج یک مطالعه بر روی 47 کودک که در سن کم دچار لکنت زبان شده بودند نشان داده شد؛ کودکانی که در دوران نوزادی با شیر مادر تغذیه شده بودند و شیر مادرخورده بودند سریع تر از کودکان دیگر به لهجه ی روان بازگشتند. اسیدهای چرب بلند زنجیره که در شیر مادر یافت می شوند، نقش مهمی را گسترش بافت عصبی ایفا می کنند. یافته های این مطالعه در Journal of Communication Disorders به چاپ رسید و نشان داد که یک ارتباط وابسته به مقدار (dose dependent) بین مدت زمان تغذیه با شیر مادر و بهبود لکنت زبان در کودکانی که برای مدت طولانی با شیر مادر تغذیه شده اند وجود دارد. به نظر می رسد که پسرها بیشتر از این اثر بهره می برند. در این مطالعه ، میزان مقاومت لکنت زبان در پسرهایی که برای بیش از یک سال با شیر مادر تغذیه شده بودند تقریباً در حدود 6/1 پسرهایی که اصلاً با شیرمادر تغذیه نشده بودند، گزارش شد. به بیان محققین، میزان تحصیلات و فرهنگ مادران هیچ اثری بر لکنت زبان فرزندانشان نداشت. روشن است که ژنتیک و عوامل محیطی در بروز لکنت زبان اثر دارند. با وجود این عوامل محیطی ویژه ای در بروز این شرایط اثر بیشتری دارند. نتنایج این مطالعه در درمان لکنت زبان و میزان ماندگاری آن مفید است. مطالعات جدید نشان دریافتند که یک ارتباط و همبستگی بین تغذیه با شیر مادر و بهبود لکنت زبان در کودکان مبتلا وجود دارد. در سال 1997 مشخص شد که تغذیه با شیر مادر برای بیش از 9 ماه می تواند میزان اختلال لهجه را به طور معناداری در مقایسه با مدت زمان کمتر کاهش دهد. نتایج مطالعه ی دیگری در این زمینه نشان داد که کودکانی که با شیر مادر تغذیه می شوند زودتر حرف می زنند. سایر مطالعات نشان دادند که بین مدت زمان تغذیه با شیر مادر و IQ همبستگی وجود دارد. محققین به این نتیجه رسیدند که اسیدهای چرب ضروری موجو در شیر مادر که در فرمولاسیون شیر های خشک وجود ندارد توجیهی است برای همبستگی اثر مدت زمان تغذیه با شیر مادر و تکامل بهتر زبان و مغز.
منبع:
Jamie Mahurin-Smith, et al. Breastfeeding may protect against persistent stuttering. Journal of Communication Disorders, 2013
