سبک زندگی بی تحرک یک عامل خطر برای بسیاری بیماری ها محسوب می شود. زندگی بی تحرک علت عمده مرگ و میر و بیماری می باشد، طبق مطالعات قبل عدم فعالیت بدنی باعث افزایش تمام انواع مرگ و میر، ٢ برابر شدن خطر بیماریهای قلبی عروقی، دیابت نوع ٢ و چاقی می شود . همچنین خطر سرطان روده و پستان، پرفشاری خون، دیس لیپیدمی و استئوپروز را افزایش می دهد. نتایج یک مطالعه جدید پیشنهاد کرده است که انجام فعالیت های کوتاه در فواصل نشستن های طولانی مدت مفیدتر از فعالیت های پیوسته طولانی در طول روز می باشد.
هدف از این مطالعه مداخله ای مقایسه اثر فعالیت بدنی پیوسته با فعالیت های بدنی کوتاه در سبک زندگی بی تحرک بر میزان قند خون بعد از صرف غذا می باشد. نتایج این مطالعه در american journal of clinical nutrition منتشر شده است.
در این مطالعه 70 نفر شرکت داشتند، نشستن 9 ساعته نشستن طولانی مدت در نظر گرفته شد. یک گروه از این افراد به فعالیت بدنی پیوسته به صورت 30 دقیقه پیاده روی روزانه قبل از نشستن توصیه شده و گروه دیگر دارای فعالیت بدنی کوتاه و متناوب به صورت 1دقیقه و 40 ثانیه پیاده روی هر نیم ساعت یکبار بودند. شرکت کننده ها یک نوشیدنی جایگزین وعده غذایی در دقیقه 60، 240 و 420 مصرف کردند.
نتایج نشان داد فعالیت بدنی متناوب و کوتاه نسبت به نشستن طولانی مدت بی تحرک با کاهش IU/L 7/866 در سطح انسولین و نسبت به فعالیت بدنی پیوسته در روز با کاهش IU/L 542 در سطح انسولین همراه بود. میزان گلوکز پلاسما نیز در بین گروه های مختلف متفاوت بود. فعالیت بدنی متناوب و کوتاه نسبت به نشستن طولانی مدت بی تحرک با کاهش mmol/L 9/18 در سطح گلوکز و نسبت به فعالیت بدنی پیوسته در روز با کاهش mmol/L 4/17در سطح گلوکز همراه بود.
نتایج این مطالعه نشان داد فعالیت های بدنی متناوب و کوتاه مدت در فواصل نشستن های طولانی نسبت به داشتن فعالیت بدنی پیوسته در روز به طور قابل توجهی موثرتر است. فواصل کوتاه مدت فعالیت در روز باعث کاهش قند خون بعد از صرف غذا و هم چنین کاهش سطح انسولین در افراد سالم با وزن نرمال می شود.
نکته عملی: با توجه به اینکه امروزه اکثر مشاغل به شکل کم تحرک، اداری و پشت میزنشینی هستند و با توجه به اثرات مخرب نشستن های طولانی مدت بر وزن و سلامتی توصیه می شود افراد حتی اگر فرصت پرداختن به فعالیت های طولانی را ندارند، تحرک های کوتاه و متناوب در فواصل ساعت کاری خود داشته باشند.
Source: american journal of clinical nutrition,August 2013 vol. 98 no. 2 358-366.
