استئوآرتریت (OA) ، یک بیماری رایج تحلیل رونده مفصل بوده و معمول ترین شکل آرتریت می باشد. استئوآرتریت زانو بیشترین دلیل رایج وابستگی حرکتی و کیفیت کاهش یافته زندگی می باشد و چاقی دلیل اصلی ایجاد کننده این نارسایی محسوب می شود. با توجه به داده های مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها (CDC)، دو نفر از هر 3 نفر آمریکایی دچار چاقی، به استئوآرتریت زانو در طول زندگی مبتلا خواهد شد. شایان ذکر است که حدود 97 میلیون آمریکایی دچار چاقی و اضافه وزن در معرض ریسک بسیاری از بیماری های ناتوان کننده و تهدید کننده زندگی از جمله OA قرار دارند، که هزینه های اقتصادی و فیزیکی فراوانی برسیستم مراقبت سلامتی ایالات متحده آمریکا وارد می سازد.
در همین راستا مطالعه ای که به تازگی در مجله JAMA به چاپ رسیده است اظهار می دارد در بزرگسالان دچار اضافه وزن و چاقی که از استئوآرتریت زانو رنج می برند، ترکیب رژیم غذایی شدید و برنامه ورزشی نسبت به هر یک از آنها به تنهایی مفیدتر خواهد بود.
محققین بررسی رژیم غذایی شدید (700- 500کالری) و فعالیت بدنی برای آرتریت (IDEA) را به منظورتعیین اثر کاهش 10 درصدی وزن بدن در نتیجه رژیم، با ورزش و بدون ورزش، در مقایسه با ورزش به تنهایی بر التهاب و ظرفیت مفصل زانو صورت دادند. آنها 454 فرد دچار چاقی و اضافه وزن در گروه سنی 55 سال به بالا را که نمایه توده بدن بین 27 تا41 داشتند مورد بررسی قرار دادند. همگی آنها از استئو آرتریت زانو رنج می بردند. در این مطالعه 18 ماهه، افراد شرکت کننده به طور تصادفی در 3 گروه تقسیم شدند: 1.گروه رژیم غذایی و ورزش، 2.گروه رژیم غذایی به تنهایی و 3. گروه ورزش به تنهایی. 399 نفر از شرکت کنندگان مطالعه را تکمیل کرده و وارد دوره 18 ماهه پیگیری شدند.
نتایج مطالعه نشان دادند که میانگین کاهش وزن در گروه رژیم به تنهایی و گروه رژیم و ورزش در مقایسه با گروه ورزش به تنهایی بیشتر بود. همچنین گروه ترکیب رژیم غذایی و ورزش کاهش درد زانو، عملکرد بهتر، سرعت بیشتر راه رفتن و سلامت بهتر فیزیکی مرتبط با کیفیت زندگی را در مقایسه با گروه ورزش به تنهایی تجربه کردند. به علاوه شرکت کنندگان در گروه ترکیب رژیم غذایی و ورزش کاهش معناداری را در سطوح اینترلوکین6، مقیاسی از التهاب، نشان دادند.
نکته عملی: درست است که کاهش وزن فواید بیومکانیکال و ضد التهابی دارد اما زمانیکه کاهش وزن با ورزش همراه می شود بیمار می تواند به طرزی ایمن به کاهش وزن طولانی مدت و بی خطری در حدود بیش از 10 % دست یابد که با بهبود مرتبط در علائم بیماری بیش از هر یک از مداخلات رژیم غذایی یا ورزش به تنهایی همراه است.
منبع:
JAMA, 2013, 310(12),1263-1273
