براساس نتایج یک مطالعه جدید Iowa در دانشگاه نشان داده شد که بین مقادیر هورمون های استرسی و کاهش حافظه سالمندان همبستگی وجود دارد. این پژوهش تأیید کرد که داشتن مقادیر بالای هورمون استرسی کورتیزول ( هورمونی که در شرایط استرس در بدن افزایش می یابد) می تواند موجب کاهش حافظه گردد. نتایج این مطالعه در Journal of Neuroscience چاپ شد. افزایش کوتاه مدت کورتیزول برای حیات ضروری است. این هورمون موجب هوشیاری بیشتر ما در مواقع چالش برانگیز می شود، علاوه بر آن تمرکز ما را بر نقاط ضعفمان بیشتر می کند. با وجود این افزایش غیر طبیعی و طولانی مدت ( مزمن) کورتیزول برای مثال در شرایطی که ما با استرس های همیشگی و طولانی مدت مواجه هستیم موجب بروز اثرات نامطلوبی در بدن می گردد که در بسیاری از مطالعات مورد تأیید قرار گرفته از قبیل مشکلات گوارشی، اضطراب، افزایش وزن و افزایش فشار خون. در این پژوهش محققین دریافتند که افزایش کورتیزول با کاهش میزان سیناپس ها در قشر پیش حرکتی همراه است. قشر پیش حرکتی ناحیه ای در مغز است که جایگاه حافطه کوتاه مدت می باشد. با افزایش سن و افزایش مقادیر کورتیزول موجب چروکیدگی این ناحیه و نقص عملکردی آن می شود. محققین در این مطالعه دو گروه از موش های 4 ماهه و پیر را انتخاب کردند. سپس گروه ها بر اساس مقادیر کورتیکوسترون ( معادل کورتیزول در انسان) جدا شدند. یافته های حاصل از مطالعه نشان داد که میزان سیناپس ها در موش هایی که مقادیر کورتیکوسترون بالایی داشتند کمتر بود.
منبع:
Anderson et al. Aging and HPA Status Predict Prefrontal Deficits. J. Neurosci., 34(25):8387%u2013.
