براساس نتایج یک مطالعه در زمینه ی پیشگیری از سرطان که بروی موش انجام شد و در مجله ی تحقیقات سرطان به چاپ رسید نشان داده شد که چربی احشایی یا چربی ذخیره شده در حفره های دورن شکمی ارتباط زیادی با بروز سرطان روده دارند. در حال حاضر پژوهش های زیادی در زمینه ی ارتباط چاقیو بروز سرطان انجام می شود، و نشان داده شده است که رژیم غذایی بدون کیفیت و عدم تحرک موجب می تواند زمینه ساز بروز سرطان شود. به منظور بررسی اثر بین چربی احشایی و چاقی محققین در این پژوهش موش ها را در سه گروه تقسیم بندی کردند. گروه اول موش هایی بودند که در طول تمام مدت پژوهش به واسطه ی رژیم غذایی چاق شدند. موش های گروه دوم موش های چاقی بودند که چربی احشایی آن ها با جراحی برداشته شد. موش های گروه سوم نیز موش های چاقی بودند که سعی شد با رژیم غذایی از میزان چربی احشایی آن ها کم شود. نتایج مطالعه نشان داد که در آن دسته از موش هایی که چاق بودند و چربی احشایی زیادی داشتند میزان رشد تومورهای سرطان و تعداد آن ها بسیار گسترش داشت، در حالی که در موش هایی که با رژیم غذایی و جراحی از میزان چربی های احشایی شان کم شد رشد و تعداد تومورهای سرطانی بسیار کاهش داشت. بر اساس یافته ای حاصل از این مطالعه می توان گفت که ارتباط زیادی بین مواد مغذی و بافت چربی با محیط اطراف تومور های سرطانی وجود دارد، و بهتر است به چاقی احشایی افراد چاق توجه بیشتری شود و به دنبال روش هایی باشیم تا پیش از بروز مشکلات مرتبط با سلامتی چربی احشایی آن را کم کنیم. به بیان دکتر هوفمن نویسنده ی مسئول این مقاله، مطالعات زیادی لازم است تا بتوانیم سازوکار عملکردی بین توموهای سرطان روده و چربی احشایی را کشف کنیم، ما باید بدانیم که چربی احشایی و دسترسی به مواد مغذی چگونه باعث رشد و گسترش تومورهای سرطان روده می شود.
منبع:
D. M. Huffman, et al. Abdominal Obesity, Independent from Caloric Intake, Accounts for the Development of Intestinal Tumors in Apc1638N/ Female Mice. Cancer Prevention Research, 2013 .
