هنگامی که فرد به علت عفونت های ویروسی یا باکتریایی بیمار می شود اشتها کاهش یافته یا فرد از مصرف برخی مواد غذایی اجتناب می کند. بر اساس نتایج حاصل از یک مطالعه ترجیحات غذایی مرتبط با بیماری ممکن است با نوع عفونت و نوع رژیم غذایی مورد نیاز بدن برای مقابله با عفونت مرتبط باشد. همچنین نتایج این مطالعه نشان دهنده یک منشاء بیولوژیکی برای برخی ترجیحات غذایی در طول دوره بیماری است.
چندین دهه است که محققان اثر برخی رفتارها مانند گرسنگی را در زمان بیماری بر روی سیستم ایمنی و دوره بیماری بررسی می کنند. در مطالعه حاضر محققان اثر تغذیه را در موش های آلوده به ویروس یا باکتری بررسی کردند. هنگامی که حیوانات آلوده شدند دست از غذا خوردن کشیدند. هنگامی که محققان حیوانات را تغذیه کردند مشاهده کردند حیوانات مبتلا به عفونت ویروسی زنده ماندند اما حیوانات آلوده به باکتری تسلیم بیماری شدند.
به گفته محققان اثرات متفاوت تغذیه در عفونت های ویروسی و باکتریایی می تواند به علت تفاوت در پاسخ های ایمنی باشد. عفونت های ویروسی و باکتریایی سبب بروز انواع مختلف التهاب و آسیب بافتی می شوند. با توجه به نوع عفونت تغذیه می تواند نقش مفید یا بازدارنده در توانایی بدن برای تحمل التهاب داشته باشد.
هنگام بروز عفونت ویروسی تغذیه گلوکز (قند) فراهم می کند. گلوکز ممکن است برای بقا لازم باشد. اما گرسنگی به تولید کتون (نوعی سوخت) منجر می شود و درنتیجه به حیوان در تحمل عفونت باکتریایی کمک می کند.
یافته های مطالعه حاضر می تواند به پزشکان در تغذیه بیماران مبتلا به عفونت های حاد در واحد مراقبت های ویژه کمک کند.
منبع:
Opposing Effects of Fasting Metabolism on Tissue Tolerance in Bacterial and Viral Inflammation. Cell, 2016
