امروزه چاقی و مشکلات مرتبط با آن از منظرهای مختلفی مورد توجه دانشمندان قرار دارد. در این میان برخی دانشمندان به بررسی ارتباط بین حس چشایی و چاقی پرداخته اند. حساسیت چشایی به اسیدهای چرب می تواند بر دریافت غذا و تنظیم دریافت چربی و وضعیت وزن بدن تاثیر گذارد. اسیدهای چرب توسط گیرنده هایی در دهان و دستگاه معدی-روده ای شناسایی می شوند. این در حالیست که حساسیت چشایی کم به طعم چربی، ممکن است با دریافت چربی و نمایه توده بدنی بالاتر همراه گردد.
در همین راستا مطالعه ای اخیر برگرفته از ژورنال Clin Nutr. به بررسی ارتباط بین حساسیت به طعم اسید چرب، با مصرف غذا و رفتارهای غذایی پرداخت. 51 فرد (شامل: 41 زن با نمایه توده بدنی حدود kg/m(2) 21 ومیانگین سن 20 سال – و 10 مرد با نمایه توده بدنی حدود 23 و میانگین سن 22 سال) به منظور بررسی حساسیت دهانی به اسید اولئیک غربالگری شدند. افراد مورد مطالعه پس از ارزیابی از نظر میزان حساسیت در دو گروه دارای حساسیت بالا و حساسیت پایین قرار می گرفتند. فاکتورهایی که مورد سنجش قرار گرفتند عبارت بودند از؛ ادراک و حساسیت به طعم چربی (با استفاده از custard (نوعی فرنی یا کرم) تهیه شده ازروغن 0، 2، 6 و 10%)، رژیم غذایی اخیر (ثبت 4 روزه رژیم غذایی) و عادات و رفتارهای غذایی(توسط پرسشنامه).
75% افراد (38 نفر) در گروه با حساسیت کم به اسید اولئیک طبقه بندی شدند که این افراد از افراد طبقه بندی شده در گروه دارای حساسیت بالا از نظر نمایه توده بدنی متفاوت بودند. افراد دارای حساسیت کم به طعم چربی،به طور آشکار مقادیر بیشتری از انرژی، چربی، چربی اشباع و غذاهای چرب(کره، گوشت، لبنیات) را دریافت می نمودند و دارای نمایه توده بدنی بالاتری بودند. آنها در مقایسه با گروه با حساسیت بالا، ادراک کمتری نسبت به تغییرات کوچک در محتوای چربی مواد غذایی داشتند.
نکته عملی: شواهد علمی اخیر حاکی از آنند که اکثر افراد چاق حساسیت کمی به طعم چربی و اسیدهای چرب غذا دارند، این در حالیست که ناتوانی در درک غلظت های کم اسیدهای چرب در غذاها با دریافت بالاتر غذاهای چرب به ویژه کره، گوشت چرب، لبنیات پرچرب و لذا افزایش نمایه توده بدنی مرتبط است.
