افزایش نرخ ابتلا به چاقی و اضافه وزن در کودکان و نوجوانان، خطر بروز مشکلات سلامتی و ابتلا به بیماری های جدی مانند دیابت را افزایش داده است. درمان های اولیه برای کودکان چاق و دارای اضافه وزن زمانی که هدف درمان هم والدین و هم کودک باشد، نسبت به زمانی که تنها کودک هدف درمان باشد بهتر عمل می کنند. مشارکت والدین بخش مهمی از درمان کودکان پیش دبستانی چاق و دارای اضافه وزن است.
هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کوتاه مدت و بلند مدت تغییرات رفتاری است که به طور هم زمان هدف آن کودکان دارای اضافه وزن و والدین آن ها می باشد، در مقابل گروه کنترل که هدف آن کنترل وزن تنها در کودکان می باشد. نتایج این مطالعه در مجله Pediatrics منتشر شد.
در این مطالعه 96 کودک 2 تا 5 ساله که نمایه توده بدن (BMI) آن ها روی صدک 85 و بالاتر از آن بود و والدین آن ها نیز دارای اضافه وزن (نمایه توده بدنی 25 و بالاتر) بودند، به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (46 نفر) و کنترل (50 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه رژیم غذایی و آموزش فعالیت بدنی را در طول 12 ماه دریافت کردند و 12 ماه هم پیگیری شدند. والدین در گروه مداخله هم هدف کنترل وزن قرار گرفتند و هم مداخلات رفتاری دریافت کردند.
کودکان در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش بیشتری در صدک نمایه توده بدنی در طول درمان و پیگیری نشان دادند. در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در طول زمان درمان و پیگیری کاهش بیشتری در نمایه توده بدنی والدین مشاهده شد. تغییرات وزن کودک با تغییرات وزن والدین در طول 12 و 24 ماه در ارتباط بود. کاهش وزن برای کودکان 5/0 تا 1 پوند در هفته و برای والدین حداقل 1 پوند در هفته بود.
زمانی که کودکان دارای اضافه وزن و چاقی و والدینشان به طور هم زمان تحت مداخله رفتاری قرار گرفتند نسبت به زمانی که برنامه درمانی تنها روی کودکان تمرکز داشت، هم والدین و هم کودکان کاهش بیشتری در نمایه توده بدنی نشان دادند.
نکته عملی: براساس یافته های این مطالعه برنامه های درمانی مبتنی بر خانواده برای هر اختلال مزمن، از جمله چاقی، می تواند موفق باشد. مطب پزشک متخصص اطفال می تواند به "خانه های پزشکی خانواده محور" تبدیل شود.
منبع:
Pediatrics. 2014;134(2):290-7
