یافته های حاصل از یک مطالعه جدید نشان داد که وهله های کوتاه مدت تمرین ورزشی تناوبی شدید در مقایسه با برنامه تمرین ورزشی سنتی به بهبود عوامل خطر قلبی- سوخت وسازی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 منجر شد. به بیان دقیق تر، در این مطالعه نشان داده شد که بیماران دیابتی که در برنامه تمرین ورزشی تناوبی شدید شرکت کردند کاهش معناداری در مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله شده (HBA1C)، LDL-کلسترول و تری گلیسیرید خون و هم چنین افزایش معناداری در HDL-کلسترول در مقایسه با بیمارانی که در یک برنامه تمرین ورزشی استقامتی سنتی شرکت کردند، داشتند. این دو برنامه ورزشی بر روی 76 آزمودنی در دامنه سنی 65 سال و با نمایه توده بدنی 31 کیلوگرم بر متر مترربع و در دو گروه ورزشی انجام شد. برنامه تمرین ورزشی استقامتی در این مطالعه شامل 30 دقیقه فعالیت ورزشی با 60 درصد ضربان قلب بیشینه بود. در مقابل برنامه تمرین ورزشی تناوبی شدید شامل 3 وهله 10 دقیقه ای با 85درصد ضربان قلب بیشینه بود. به بیان محققین، " کاهش همگلوبین گلیکوزیله شده A1C در بیماران دیابتی بسیار اهمیت دارد. با وجود این از طریق برنامه تمرین ورزشی تناوبی شدید نه تنها مقادیر این شاخص بلکه مقادیر لیپیدی را نیز می توان بهبود بخشید، و این یعنی استفاده از یک درمان مؤثر غیردارویی." برنامه تمرین ورزشی تناوبی شدید مورد توجه شمار زیادی از محققین در حیطه ورزشی قرار دارد، با وجود این هنوز مطالعه در زمینه ارزیابی اثر این نوع تمرین ورزشی بر بیماران دیابتی انجام نشده بود.
منبع:
Pandey AK, Clarus S, Poirier P. The comparative effects of burst exercise versus sustained exercise on the cardiometabolic status of newly diagnosed diabetic patients. 2015 Canadian Cardiovascular Congress; October 24, 2015
