شواهد جدید نشان می دهد در افراد مبتلا به اسکلروز سیستمیک نسبت به افراد سالم میزان باکتری های ایجاد کننده التهاب بیشتر و میزان باکتری هایی که در برابر التهاب نقش حفاظتی دارند کمتر است. اسکلروز سیستمیک که اسکلرودرما نیز نامیده می شود یک بیماری خود ایمنی است که بر بافت همبند بدن اثر می گذارد. این بیماری با سخت شدن پوست مشخص شده و می تواند به التهاب و ایجاد زخم و اسکار در اندام هایی مانند کلیه ها، قلب، ریه و دستگاه گوارش پیشروی کند. مطالعات قبلی نشان داده اند که بین این بیماری و عدم تعادل میکروبیوم روده ارتباط وجود داشته و این عدم تعادل منجر به بروز علائم اسکلرودرما می شود.
در مطالعه حاضر نمونه مدفوع شرکت کنندگان به منظور بررسی نوع و فراوانی حضور باکتری های خاص جمع آوری شد. در افراد مبتلا به اسکلروز سیستمیک میزان باکتری هایی که مانع بروز التهاب می شوند مانند باکتروئید و کلستریدیوم کمتر بود. همچنین در این افراد باکتری های تحریک کننده التهاب مانند فوزوباکتریوم در مقایسه با افراد سالم بیشتر بود. افزایش سطوح کلستریدیوم با کاهش علائم شدید دستگاه گوارش در افراد مبتلا به اسکلروز سیستمیک مرتبط بود.
به گفته محققان این یافته ها می توانند به کشف علت بروز اسکلروز سیستمیک کمک کنند. همچنین معتقدند بازگرداندن تعادل میکروبی روده از طریق تغییر رژیم غذایی و استفاده از پروبیوتیک ها می تواند سبب کاهش علائم گوارشی و بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک شود.
منبع:
Systemic sclerosis is associated with specific alterations in gastrointestinal microbiota in two independent cohorts. BMJ Open Gastroenterology, 2017
