افسردگی یکی از مشلات جدی ذهنی است که می تواند اثرات مخرب زیادی در بر داشته باشد. با وجود این، افسردگی در دوران بارداری می تواند علاوه بر سلامتی مادر بر روی رشد مغزی جنین نیز اثر داشته باشد. کودکان متولد شده از مادران افسرده بیشتر از کودکان مادران غیر افسرده در معرض ابتلا به افسردگی قرار دارند. در واقع اثر ژنتیک و محیط در آن ها موجب افزایش احتمال ابتلا به افسردگی می شود. علاوه بر این، این کودکانی تغییراتی را در سطح آمیگدال نیز نشان می دهند، آمیگدال ساختاری در مغز است که در تنظیم حالت روحی و استرس نقش مهمی را ایفا می کند. مطالعات پیشین در این زمینه، کودکان را پس از گذشت چندین سال از تولد مورد ارزیابی قرار دادند ولی هنوز اثر زمان در این زمینه ناشناخته است. نتایج حاصل از این مطالعه در Biological Psychiatry چاپ شد. در این پژوهش، میزان افسردگی در مادر به طور دقیق ارزیابی شد و علاوه بر این، تغییرات موجود در آمیگدال جنین نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، 157 زن باردار انتخاب شدند و در طی 26 هفته بارداری پرسشنامه افسردگی از آن ها گرفته شد. پس از آن، پس از دو هفته از زمان تولد، به منظور ارزیابی یکپارچگی الگوی پیوندهای عصبی در آمیگدال، ساختارآن در نوزادان از طریق اسکن مورد ارزیابی قرار گرفت. حجم آمیگدال تحت تأثیر میزان افسردگی مادر قرار نگرفت. با وجود این، ساختار یکپارچه و کیفیت پیوندهای عصبی در نوزادان مادران افسرده در مقایسه با مادران غیر افسرده تفاوت داشت. این تغییرات با میزان افسردگی مادر رابطه مستقیمی داشت، هر چقدر افسردگی مادر بیشتر بود این تغییرات نیز با درجه بیشتری مشاهده شد. این وضعیت موجب بروز اختلالات عصبی و اضطراب در سنین بالاتر می شود و منشاء آن ها به انتقال حالات افسرده مادر به جنین در دوران بارداری و تغییر ساختار آمیگدال جنین نسبت داده می شود.
