تعداد افراد مبتلا به چاقی از سال 1980 تا کنون دو برابر شده است. برای پیشگیری از این روند می بایستی دانش دقیقی در خصوص چگونگی بروز چاقی بدست آورد. محققین جهت مقایسه احساس سیری بین افراد چاق و کسانی که وزن نرمالی دارند مطالعه ای را ترتیب دادند. در این مطالعه مشخص شد افراد چاق سریع تر غذا می خورند و زمان کمتری لازم است تا احساس سیری کنند. با این حال، اگرچه افراد چاق زمان کمتری را صرف خوردن می کنند اما کالری بیشتری دریافت می کنند. دستگاه گوارش نقش مهمی در ایجاد احساس سیری دارد. دو امر مهم در این خصوص، مدت زمان مورد نیاز برای ایجاد حس سیری و کل کالری دریافت شده توسط فرد است.
زمان مورد نیاز برای احساس سیری: محققین برای مقایسه زمان سیری، مطالعه ای را ترتیب دادند که در آن از دو گروه افراد چاق و نرمال خواسته می شد تا قبل از صبحانه، هر مقدار که می خواهند نوشیدنی مغذی دریافت کنند و در هر سه دقیقه احساس سیری خود را بیان کنند. این بررسی نشان داد که افراد چاق پس از ده دقیقه احساس سیری می کنند درحالیکه افرادی که وزن نرمالی داشتند پس از 14 دقیقه سیر می شدند. اما این نکته جالب توجه است که افراد چاق در هر دقیقه حدود 85 کیلوکالری و افراد نرمال در هر دقیقه 50 کیلوکالری انرژی دریافت کرده بودند.
بنابراین علیرغم صرف مدت زمان کمتر برای خوردن، افراد چاق حدود 140 کیلوکالری انرژی بیشتری دریافت می کنند تا سیر شوند. علاوه بر این تخلیه معده در افراد چاق نسبت به سایرین با تأخیر انجام می شود و پس از خوردن غذا نیز سطح هورمون های سرکوب کننده اشتها، کمتر افزایش می یابد.
آرام غذا بخورید: دریافت روزانه تنها 100 کیلوکالری بیشتر از حد توصیه شده، می تواند سبب افزایش وزن شود. بنابراین سرعت خوردن امری مهم در ایجاد چاقی می باشد. اگرچه تغییر عادت افراد در خوردن مشکل است اما درمان هایی که بر این امر تأکید دارند، صحیح هستند. آهسته خوردن نه تنها سلامت بخش است بلکه به کاهش وزن نیز کمک می کند.
نکته عملی: آهسته غذا خوردن سبب هضم بهتر غذا شده و مانع از دریافت زیاد کالری و اضافه وزن می گردد.
منبع:
Anne C. Meyer-Gerspach, Bettina Wölnerhanssen, Bettina Beglinger, Falk Nessenius, Marylin Napitupulu, Felix H. Schulte, Robert E. Steinert, Christoph Beglinger. Gastric and intestinal satiation in obese and normal weight healthy people. Physiology & Behavior, 2014; 129: 265 DOI: 10.1016/j.physbeh.2014.02.043